|
cechy charakterystyczne
Drzewo.
Korona rosnących w zwarciu wysoko oczyszczona z bocznych gałęzi, pień przy tym prosty, widoczny prawie do wierzchołka.
Kora na pniu drobno, płytko spękana.
Owoce siedzące lub na krótkich (krótszych od ogonka liściowego!) szypułkach, skupione po kilka w kątach liści. Także młode i mokre żołędzie bez ciemniejszych prążków.
występowanie
Na terenie całego kraju, rzadszy od dębu szypułkowego (Quercus robur).
Rośnie na glebach lżejszych i suchszych, często wapiennych.
Gatunek wyróżniający (D.) dla:
Istotny diagnostycznie gatunek wspólny dla:
wybrane okazy · selected collections
leg. Jacek Soboń
/Ogród Botaniczny Uniwersytetu Wrocławskiego/ #2
Spontaniczny mieszaniec z krajowym dębem szypułkowym (Quercus robur).
właściwości i zastosowanie
W medycynie ma zastosowanie Quercus cortex (kora dębu) — pocięta i wysuszona kora świeżych, młodych gałęzi tego gatunku. Korę pobiera się z gałązek 2-3 letnich, gdy ma ona ok. 2 mm grubości, wczesną wiosną, przed rozwojem liści. Stosowana jako silny środek przeciwzapalny i ściągający.
Wchodzi w skład: Species ad gargarisma (zioła do płukania gardła) i Species advulnantes (zioła ułatwiające gojenie).
Grupa użytkowa:
Analiza dostępności roślin (form i odmian #4)
wymagania i uprawa
Wymagania (parametry ogrodowe):
zimowanie: strefa mrozoodporności 5a
Wymagania (optimum rozwoju/konkurencyjności na naturalnych stanowiskach wg ekologicznych liczb wskaźnikowych): światło — półcień • woda — gleba sucha lub gleba przeciętnie wilgotna • odczyn — gleba słabo kwaśna lub gleba o obojętnym pH • ciepło — miejsce przeciętnie ciepłe • zwięzłość — gleba średnio zwięzła • próchnica — gleba mineralno-próchnicza, zasobna w humus • żyzność — podłoże umiarkowanie żyzne
Szeroko uprawiany w lasach.
Czasem w parkach, z uwagi na niższe wymagania glebowe i wodne niż dąb szypułkowy (Quercus robur).
