|
cechy charakterystyczne
Drzewo.
Korona rosnących w zwarciu wysoko oczyszczona z bocznych gałęzi, pień przy tym prosty, widoczny prawie do wierzchołka.
Kora na pniu drobno, płytko spękana.
Owoce siedzące lub na krótkich (krótszych od ogonka liściowego!) szypułkach, skupione po kilka w kątach liści. Także młode i mokre żołędzie bez ciemniejszych prążków.
występowanie
Na terenie całego kraju, rzadszy od dębu szypułkowego (Quercus robur).
Rośnie na glebach lżejszych i suchszych, często wapiennych.
Gatunek wyróżniający (D.) dla:
Istotny diagnostycznie gatunek wspólny dla:
wymagania i uprawa
Szeroko uprawiany w lasach.
Czasem w parkach, z uwagi na niższe wymagania glebowe i wodne niż dąb szypułkowy (Quercus robur).
Grupa użytkowa: drzewa liściaste
Wymagania: światło · półcień · woda · gleba sucha lub gleba przeciętnie wilgotna · odczyn · gleba słabo kwaśna lub gleba o obojętnym pH · ciepło · miejsce przeciętnie ciepłe · zwięzłość · gleba średnio zwięzła · próchnica · gleba mineralno-próchnicza, zasobna w humus · żyzność · podłoże umiarkowanie żyzne
wybrane okazy · selected collections
leg. Jacek Soboń
/Ogród Botaniczny Uniwersytetu Wrocławskiego/ #2