|
cechy charakterystyczne

W uprawie znajdują liczne mieszańce z podobnym kanadyjskim gatunkiem Populus deltoides — są one ujęte w ramach taksonu topola kanadyjska (Populus ×canadensis).
występowanie


Najczęściej na brzegach rzek, na młodych aluwiach. Składnik lasów łęgowych. Znosi bardzo długie podtopienia (do 50 dni). Gatunek ciepłolubny; w Polsce przebiega północna granica zasięgu, na Pomorzu nie występuje.

wybrane okazy · selected collections ⇈

leg. Jarosław Makowski
/Sigmaringen Niemcy/

leg. Anna Nowak-Dańda
/dolina Wisły, Kraków-Tyniec/

leg. Barbara Łotocka

leg. Barbara Łotocka
/Warszawa, prawy brzeg Wisły/

leg. Marek Snowarski
/Wrocław Wojszyce/
właściwości i zastosowanie

W uprawie najczęściej w wąskokolumnowej odmianie topola włoska (Populus nigra cv. Italica). Oprócz zastosowania jako drzewo alejowe, jest ona używana do tworzenia wysokich żywopłotów formowanych.
wymagania i uprawa
Wymagania (optimum rozwoju/konkurencyjności na naturalnych stanowiskach wg ekologicznych liczb wskaźnikowych): światło — umiarkowane słońce • woda — gleba przeciętnie wilgotna lub gleba wilgotna • próchnica — gleba mineralno-próchnicza, zasobna w humus • ciepło — miejsce przeciętnie ciepłe • zwięzłość — gleba lekka, piaszczysta lub gleba średnio zwięzła lub gleba ciężka, gliniasta • żyzność — podłoże żyzne
⇈ 🌱 🌸
odmiany uprawne (#1) ⇒ analiza dostępności roślin i nasion
▫ | ‘Italica’ — wąskokolumnowa, szybko rosnąca |