cechy charakterystyczne
Niski i bardzo szeroko rozpościerający się krzew. Gałęzie miotlaste, skośnie odstające, pokładające się i zakorzeniające. Z czasem mogą pokrywać kilkudziesięciometrową powierzchnię, przy wysokości najstarszych partii 2-3m. Roztarte gałązki o charakterystycznym, duszącym, nieprzyjemnym zapachu.
Kwiaty najczęściej dwupienne. Szyszki zwisające pazurkowato na zagiętych w dół krótkopędach, niebieskie, potem granatowe. Dojrzewają jesienią lub wiosną kolejnego roku. Nasion (1)2(3-4).
W Polsce naturalnie na wapiennych skałach w Pieninach, o wystawie południowo-wschodniej, na dwóch stanowiskach Na Facimiechu i skałach Piecki; stanowiska te mają charakter reliktu z okresu przedlodowcowego. Od dawna sadzony krzew ozdobny w kilku odmianach.
Na liście z 2006r. takson miał status — R – rzadki - potencjalnie zagrożony wymarciem
Globalnie — LC – takson najmniejszej uwagi, nie kwalifikujący się do żadnej z pozostałych kategorii zagrożenia.
Podstawy przyznania kategorii zagrożenia:
D1. populacja bardzo mała, liczba dojrzałych osobników ≤250.
wybrane okazy · selected collections ⇈
leg. Jerzy Kruk
/ogródek PPN (Sromowce Wyżnie)/
leg. Jacek Soboń
/Ogród Botaniczny we Wrocławiu/
leg. Marek Snowarski
/Arboretum Bolestraszyce/
właściwości i zastosowanie
Krzew o szeroko rozpostartych na boki gałęziach, częściowo pokładających się i zakorzeniających się; ekspansywny. Stare egzemplarze bardzo szerokie, do kilku-kilkunastu metrów średnicy i 1.5-2(2.5) m wysokości w centralnej partii. Wszystkie części rośliny trujące, roztarte z silnym, nieprzyjemnym duszącym, charakterystycznym zapachem.
wymagania i uprawa
Wytrzymały na mrozy, niewymagający co do gleby. W naturze rośnie na skałach wapiennych. Dobrze radzi sobie na suchych piaskach, na kamienistych skarpach, w pełnym nasłonecznieniu. Nie toleruje zanieczyszczenia powietrza. Bardzo ekspansywny, szeroko rozrastający się. Łatwo rozmnaża się wegetatywnie z sadzonek pędowych.
⇈ 🌱 🌸
odmiany uprawne (#11) ⇒ analiza dostępności roślin i nasion
| ▫ | ‘Arcadia’ — słabo rosnąca, podobna do 'Tamariscifolia' ale dominują liście łuskowate |
| ▫ | ‘Blue Danube’ |
| ▫ | ‘Broadmoor’ |
| ‘Cupressifolia’ — niska, szeroko rozpostarta, gałęzie skośnie wzniesione lub wyprostowane; liście łuskowate, ciemnozielone, silnie przylegające, szpilkowe nieliczne, w głębi krzewu; żeńska, obficie owocująca | |
| ▫ | ‘Glauca’ — liście igiełkowate, stalowoniebieskie |
| ▫ | ‘Mas’ |
| ‘Skandia’ | |
| ▫ | ‘Tam No Blight’ |
| ○ | ‘Tamariscifolia’ — karłowa, wolniej rosnąca, silnie płożąca się i bardziej zagęszczona; gałęzie krótkie, miotełkowate, wyprostowane; stare okazy kopulasto wypiętrzone, do 1 m wysokości przy 2 m średnicy; bez szyszkojagód; pędy z dominującymi krótkimi, odstającymi igłami, szarozielone do srebrzystozielonych, u starych egzemplarzy też liście łuskowate, jasnozielone |
| ▫ | ‘Tripartita’ — gałęzie sztywne, wyprostowane, boczne odstają w ± trzech płaszczyznach; igły krótkie, sztywne, ± odstające, krzewy szarawozielone do niebieskawozielonych; docelowo 2 (2.5) m wysokości · odmiana ujmowana też w ramach Juniperus virginiana (jałowca wirginijskiego) |
| ▫ | ‘Variegata’ — dominują liście łuskowate, miejscami biało upstrzone; słabiej rosnąca |
