Hydrocharis morsus-ranae L. [🔉 hy·dro·cha·ris]

Rośnie w starorzeczach, kanałach, ekstensywnych stawach itp. w wodzie stojącej lub wolno płynącej, zwykle żyznych lub umiarkowanie żyznych (eutroficznych do mezotroficznych), zwykle ubogich w wapń. Zwykle na głębokości 30-80 cm, z dnem gliniastym lub piaszczystym, często z warstwą mułu organicznego. W miejscach zacisznych, często w rzadkim szuwarze; radzi sobie w półcieniu.

Gatunek charakterystyczny (Ch.) dla:

Gatunek wyróżniający (D.) dla:

Rodzima bylina wodna. Tworzy liczne rozłogi i liście zwykle pływające po powierzchni wody w formie rozety okrągławo-sercowatych liści, czasem zanurzone lub rzadko wyniesione ponad lustro wody.

Preferuje wody żyzne, zasadowe, miejsca półcieniste (liście są wtedy większe, bardziej zielone). Roślina dość chimeryczna; w razie niesprzyjających jej warunków potrafi stopniowo zanikać; w korzystnych rozrasta się bardzo bujnie i wymaga ograniczania w sezonie.

Często atakowana przez mszyce i uszkadzana przez ślimaki.