Heuchera

Dawniej uprawiano głównie żurawkę krwistą (Heuchera sanguinea) i żurawkę drżączkowatą (Heuchera ×brizoides) jako gatunki i ich odmiany o zielonych lub purpurowoczerwonych liściach. Współcześnie uprawia się wiele mieszańców różnych gatunków żurawek. Największą ozdobą tych odmian uprawnych są różnobarwne i wielobarwne liście, często z jasnymi plamami lub wzorem. Kwitną, w zależności od odmiany od maja do sierpnia, kwiatostany 40-60 cm wysokości, kwiaty w różnych odcieniach różu do białych.

Do rodzaju należą gatunki występujące w Północnej Ameryce. U nas byliny uprawiane w ogrodach, ozdobne przede wszystkim z liści.

W ogrodach stosowane na rabatach, skalniakach, jako rośliny okrywowe lub obwódkowe. Do ogrodów naturalistycznych i częściowo ocienionych. Kwiatostany zdatne na kwiat cięty, także po zasuszeniu do bukietów. Liście nadają się na bardzo trwałą zieleń ciętą.

Stanowisko ±słoneczne lub częściowo ocienione. Gleba żyzna ale dobrze rosną i na słabszych; ważne aby była przepuszczalna, nie nazbyt ciężka, nie może być podmokła, żurawki dobrze rosną na glebach dość suchych; odczyn obojętny. Dostatecznie mrozoodporne w warunkach Polski, o ile zimowane na przepuszczalnej, zdrenowanej glebie. Dla odmian mieszańcowych, ±zimozielonych i dla żurawki krwistej (Heuchera sanguinea) korzystne jest zimowe lekkie okrycie, chroniące przed zimowymi opadami i wysuszającymi wiatrami.

Odmiany (zwłaszcza liczne mieszańcowe) rozmnaża się na drodze wegetatywnej, przez podział starszych roślin wiosną lub wczesną jesienią. Można też rozmnażać w okresie późnoletnio-jesiennym przez sadzonki pędowe z piętką. Ukorzeniają się około miesiąca.