Heuchera

Dawniej uprawiano głównie żurawkę krwistą (Heuchera sanguinea) i żurawkę drżączkowatą (Heuchera ×brizoides) jako gatunki i ich odmiany o zielonych lub purpurowoczerwonych liściach. Współcześnie uprawia się wiele mieszańców różnych gatunków żurawek. Największą ozdobą tych odmian uprawnych są różnobarwne i wielobarwne liście, często z jasnymi plamami lub wzorem. Kwitną, w zależności od odmiany od maja do sierpnia, kwiatostany 40-60 cm wysokości, kwiaty w różnych odcieniach różu do białych.Dawniej uprawiano głównie żurawkę krwistą (Heuchera sanguinea) i żurawkę drżączkowatą (Heuchera ×brizoides) jako gatunki i ich odmiany o zielonych lub purpurowoczerwonych liściach. Współcześnie uprawia się wiele mieszańców różnych gatunków żurawek. Największą ozdobą tych odmian uprawnych są różnobarwne i wielobarwne liście, często z jasnymi plamami lub wzorem. Kwitną, w zależności od odmiany od maja do sierpnia, kwiatostany 40-60 cm wysokości, kwiaty w różnych odcieniach różu do białych.

Do rodzaju należą gatunki występujące w Północnej Ameryce. U nas byliny uprawiane w ogrodach, ozdobne przede wszystkim z liści.

Żurawki to byliny zimozielone lub półzimozielone, z licznymi rozetami liściowymi, z rozgałęzioną, częściowo zdrewniałą szyjką korzeniową. W okresie poza kwitnieniem tworzą niskie kępy, 15-25 cm wysokości. W okresie dość długiego kwitnienia wyrastają ±bezlistne pędy kwiatostanowe kilkudziesięciocentymetrowej wysokości. Kwitną w różnym czasie ale najczęściej wiosną i na początku lata, od maja do lipca. Żurawka krwista (Heuchera sanguinea) i jej odmiany mają dość efektowne kwiatostany, z racji barwy i większych rozmiarów kwiatów.

W ogrodach stosowane na rabatach, skalniakach, jako rośliny okrywowe lub obwódkowe. Do ogrodów naturalistycznych i częściowo ocienionych. Kwiatostany zdatne na kwiat cięty, także po zasuszeniu do bukietów. Liście nadają się na bardzo trwałą zieleń ciętą.Do rodzaju należą gatunki występujące w Północnej Ameryce. U nas byliny uprawiane w ogrodach, ozdobne przede wszystkim z liści.

W ogrodach stosowane na rabatach, skalniakach, jako rośliny okrywowe lub obwódkowe. Do ogrodów naturalistycznych i częściowo ocienionych. Kwiatostany zdatne na kwiat cięty, także po zasuszeniu do bukietów. Liście nadają się na bardzo trwałą zieleń ciętą.

Stanowisko ±słoneczne lub częściowo ocienione. Gleba żyzna ale dobrze rosną i na słabszych; ważne aby była przepuszczalna, nie nazbyt ciężka, nie może być podmokła, żurawki dobrze rosną na glebach dość suchych; odczyn obojętny. Dostatecznie mrozoodporne w warunkach Polski, o ile zimowane na przepuszczalnej, zdrenowanej glebie. Dla odmian mieszańcowych, ±zimozielonych i dla żurawki krwistej (Heuchera sanguinea) korzystne jest zimowe lekkie okrycie, chroniące przed zimowymi opadami i wysuszającymi wiatrami.

Kępy po kilku latach mogą wyglądać mniej efektowne; w przypadku trwalszych gatunków i odmian "okres eksploatacji" należy szacować maksymalnie na 10 lat. Gdy nasadzenie zaczyna gorzej wyglądać, zwykle po 4-5 latach, należy podzielić rośliny, wykorzystuj najsilniejsze, młode pędy z brzegu karpy, lub zastąpić nowymi egzemplarzami. Korzystne jest obsypanie na zimę szyjek korzeniowych w centrum kępy, bo z latami mają tendencję do nadmiernego wychodzenia ponad powierzchnię ziemi i są wtedy bardziej podatne na zimowe uszkodzenia. Stanowisko ±słoneczne lub częściowo ocienione. Gleba żyzna ale dobrze rosną i na słabszych; ważne aby była przepuszczalna, nie nazbyt ciężka, nie może być podmokła, żurawki dobrze rosną na glebach dość suchych; odczyn obojętny. Dostatecznie mrozoodporne w warunkach Polski, o ile zimowane na przepuszczalnej, zdrenowanej glebie. Dla odmian mieszańcowych, ±zimozielonych i dla żurawki krwistej (Heuchera sanguinea) korzystne jest zimowe lekkie okrycie, chroniące przed zimowymi opadami i wysuszającymi wiatrami.

Odmiany (zwłaszcza liczne mieszańcowe) rozmnaża się na drodze wegetatywnej, przez podział starszych roślin wiosną lub wczesną jesienią. Można też rozmnażać w okresie późnoletnio-jesiennym przez sadzonki pędowe z piętką. Ukorzeniają się około miesiąca.

Gatunki i część odmian można rozmnażać z nasion. Nasiona i siewki drobne. Najlepiej wysiewać bezpośrednio po zbiorze lub wiosną następnego roku. Sieje się powierzchniowo. Rozsadę na miejsce stałe sadzi się w sierpniu lub wrześniu, w rozstawie co 25-30 cm (11-16 szt./²).Odmiany (zwłaszcza liczne mieszańcowe) rozmnaża się na drodze wegetatywnej, przez podział starszych roślin wiosną lub wczesną jesienią. Można też rozmnażać w okresie późnoletnio-jesiennym przez sadzonki pędowe z piętką. Ukorzeniają się około miesiąca.