Euphorbia helioscopia L. [🔉 e͡ł·for·bi·a *]

Roślina jednoroczna. Jej wielkość silnie zróżnicowana w zależności od warunków siedliskowych.

Liście dolne zbiegające w kilkumilimetrowy ogonek, górne siedzące, klinowatoodwrotniejajowate do łopatkowatych, idąc od dołu ku górze nieco większe, (1.4)4-6 cm długości i 7-20(30) mm szerokości, wierzchołek zaokrąglony do płytko wykrojonego; brzeg w górnej połowie piłkowany, w dolnej całobrzegi; żółtozielone do ciemnozielonych, sinozielonych, powierzchnia naga, żyłkowanie niewyraźne; wcześnie zasychają i opadają.

Kwiatostan pojedynczy, na końcu pędu. Cyjacja ustawione w wierzchotce 3-5 ramiennej (ramion pierwszego rzędu zwykle pięć), 2-3× rozgałęzionej, ramiona wierzchotki, zakończone ±na jednym poziomie (jak w baldachu); gałązki kwiatostanu 4-90 mm długości, luźno, odstająco owłosione. Listki podpierające cyjacja ukośnie odwrotniejajowate, (3)5-12(15) mm długości, na szczycie płytko wykrojone, niezrośnięte ze sobą.

Miodniki poprzecznie owalne, żółtawe od zielonkawożółtych.

Torebki trójkomorowe, trójnasienne, kuliste, 2.5-3.0(3.5) mm średnicy, nagie, gładkie lub drobno brodawkowane.

Kwitnienie do (maja)czerwca do października.

Pospolity na niżu, w górach rzadziej.

Roślina jednoroczna.

Gatunek charakterystyczny (Ch.) dla:

Części rośliny zawierające sok mleczny są słabo trujące. Toksyczność podobna jak u wilczomlecza sosnka (Euphorbia cyparissias).