| |||||||||
|
cechy diagnostyczne w kluczu:
występowanie
rodzimy takson flory Polski [491]
wybrane okazy · selected collections ⇈
właściwości i zastosowanie
⇈
🌱
Można tworzyć żywopłoty formowane 1-2m wysokości i nieformowane 1-4m wysokości.
krzewy liściaste • liście sezonowe
atrakcyjne przebarwienie liści jesienią • ozdobne owoce • ozdobna kora
wymagania i uprawa
⇈
🌸
🔆 miejsce: ☀ słoneczne • ⛅ półcieniste
💧 woda: gleba przeciętnie wilgotna (świeża) • gleba dostatecznie wilgotna
Wymagania (optimum rozwoju/konkurencyjności na naturalnych stanowiskach wg ekologicznych liczb wskaźnikowych): światło — półcień • woda — gleba sucha lub gleba przeciętnie wilgotna • próchnica — gleba mineralno-próchnicza, zasobna w humus • ciepło — miejsce przeciętnie ciepłe lub miejsce wybitnie ciepłe • zwięzłość — gleba inicjalna - skały i szczeliny skalne lub gleba kamienista, żwirowa lub gleba lekka, piaszczysta lub gleba średnio zwięzła • żyzność — podłoże umiarkowanie żyzne lub podłoże żyzne
⇈ 🌱 🌸
nomenklatura, etymologia ℹ️ ⇈
poznanie znaczenia i pochodzenia nazwy ułatwia jej zapamiętanie
Euonymus verrucosus [🔉 e͡ł·ō·ny·mus wer·rū·kō·sus] • Euonymus verrucosa [🔉 e͡ł·ō·ny·mus wer·rū·kō·sa] · Evonymus verrucosa [🔉 e͡ł·ō·ny·mus wer·rū·kō·sa] • (pl) trzmielina brodawkowata
e͡uōnymos, -os, -i
(lat. z gr., subst., m)
— greckie euonymos ενωνυμος znaczące "dobrego imienia, czcigodny" - ale też nazwa na przekór, eufemizm dla "złowieszczy", o charakterze czy to ironicznym[*], czy magicznym, odpędzającym złe fatum przez nienazywanie zła po imieniu (nie wywoływanie wilka z lasu, nazwa typu "nietota"[500]), w tym wypadku ze strony trującej dla owiec rośliny;
odnosiła się u starożytnych Greków do oleandra o trujących liściach, u Rzymian do trzmieliny o trujących nasionach[455];
grecki przedrostek eu- oznacza dobry, onyma = onoma, -atos - imię (np. eutanazja "dobra śmierć", onomastyka - nauka o nazwach własnych);
[*] czy zakładanie ironii u starożytnych pasterzy jest anachronizmem? jednak, czy zakładanie braku poczucia ironii u nich jest rodzajem wyższościowego *izmu w odniesieniu do niewykształconych starożytnych pasterzy; czy ten przypis jest ironiczny?
verrūcōsus, -a, -um
(lat., adj.)
— brodawkowaty tj. pokryty drobnymi, ± okrągłymi, wyraźnie zarysowanymi, występującymi brodawkami;
od verruca,-ae (f) brodawka
ta strona być może używa ciasteczek (cookies), korzystając z niej akceptujesz ich użycie — więcej informacji