Cicuta virosa L. [🔉 ci·ku·ta]

Bylina wodna i bagienna. Powierzchnia wszystkich części rośliny naga. Głowa korzeniowa, górna część korzenia i dolna część łodygi (o charakterze pionowego kłącza) bulwiasto zgrubiałe, dęte, z poprzecznymi przegrodami.

Dolne liście łodygowe duże, 20-30 cm długości, długoogonkowe, 2-3× pierzastosieczne, odcinki pierwszego i czasem drugie rzędu z ogonkami, dalsze siedzące, końcowe odcinki równowąskolancetowate, 5-10 cm długości, szpiczaste,; górna powierzchnia szorstka; brzeg ostro piłkowany; barwa trawiastozielona; ogonki liściowe i osadki dęte.

Baldach złożony o długiej szypule, bez pokrywy lub rzadko z 1-2 równowąskimi listkami. Baldaszków 10-20, na szypułkach 1-5 cm długości, z 6-8(12) szydlastymi pokrywkami, ustawione dość wypukle. W baldaszku 30-50 kwiatów.

Rozłupki okrągławe, szerokojajowate, bocznie nieco spłaszczone, 1.8-2.5 mm długości, brązowe, z pięcioma słabo zaznaczonymi głównymi żebrami i pomiędzy nimi czteroma smugami wydzielniczymi; dwie smugi są na stronie brzusznej; karpofor (ośka) rozdzielony aż do podstawy, rozłupki dość ściśle spojone ze sobą i z karpoforem.

Kwitnienie do lipca do września.

Kształt i brzeg końcowych odcinków liści jest dość zmienny — wyróżnia się z tego tytułu kilka odmian.

Gatunek częsty na terenie całej Polski.

Gatunek charakterystyczny (Ch.) dla:

Gatunek wyróżniający (D.) dla:

Gatunek istotny (rola w Cocktail) m.in. dla:

Kłącze i nadziemna część łodygi trujące, pozostałe części słabo trujące. Zatrucia zwykle przypadkowe na skutek pomyłki z pietruszką. Czynnikami toksycznymi są cykutotoksyna i cykutol. Wywołuje drgawki i poraża ośrodek oddechowy.