Cicuta virosa L.

Bylina wodna i bagienna. Powierzchnia wszystkich części rośliny naga. Korzeń w górze silnie bulwiasto zgrubiały, wewnątrz pusty, z poprzecznymi przegrodami.

Łodyga wzniesiona, (50) 80 – 120 (150) cm wysokości, w górnej połowie bogato rozgałęziająca się; dęta, obła, na całej długości płytko rowkowana.

Górne liście łodygowe mniejsze, słabiej podzielone, z krótkim ogonkiem i pochwą obejmujące trzon.

Kielich niewidoczny. Płatki korony białe, drobne, do 1 mm długości; krążek miodnikowy krótko stożkowaty, szyjki słupka dłuższe od niego.

Kwitnienie do lipca do września.

Cała roślina, w szczególnie korzenie, silnie trujące. Zapachem przypomina pietruszkę.

Kształt i brzeg końcowych odcinków liści jest dość zmienny — wyróżnia się z tego tytułu kilka odmian.

Częsta na terenie całej Polski.

Kłącze i nadziemna część łodygi trujące, pozostałe części słabo trujące. Zatrucia zwykle przypadkowe na skutek pomyłki z pietruszką. Czynnikami toksycznymi są cykutotoksyna i cykutol. Wywołuje drgawki i poraża ośrodek oddechowy.