Carex acutiformis Ehrh. [🔉 *for·mis]

Bylina z silnymi, grubymi podziemnymi rozłogami. Pędy (30)60-120 cm wysokości, w górę szorstkie; u nasady okryte jasnobrązową, purpurowoczerwono przebarwioną osłoną z pochew liściowych, dolnych, bezblaszkowych liści, mocne, rozpadają się pozostawiając siateczkowatą osłonkę w dole trzonu.

Języczek liściowy zaostrzono-trójkątny.

Górne (1)2-4 kłosy z kwiatami męskimi; zbliżone do siebie, wąskocylindryczne, lancetowatocylindryczne, (2)3-5(7) cm długości i stosunkowo wąskie, 5-7 mm szerokości.

Pozostałe, 2-3(-5) dolne kłosy oddalone od siebie, z kwiatami żeńskimi, cylindryczne, (1.5)2-7(8) cm długości i niezbyt grube, 6-7(8) mm grubości, gęste, górne prawie siedzące, najniższe na krótkiej szypule (do 1 cm), wzniesione lub pod koniec kwitnienia zwieszające się.

Przysadki kwiatów żeńskich dłuższe lub równie długie jak pęcherzyki, stosunkowo wąskie, lancetowate do wąskolancetowatych, dwa razy węższe od pęcherzyków, ze ±stopniowo zaostrzonym i długim, na brzegach zadziorkowatym, szydlastym zakończeniem; ciemne kasztanowobrązowe, pośrodku z zielonym nerwem.

Pęcherzyki w zarysie podługowatojajowate, cienkościenne, w przekroju silnie przypłaszczone trójgraniaste, (3.5)4-5(5.5) mm długości, najpierw szarooliwkowe, szarozielone, potem brunatne, z wystających jasnymi żyłkami, punktowane lub brodawkowane, w dole zaokrąglone, w górze szybko zwężone w krótki (do 0.5 mm), bardzo płytko, półokrągło, wycięty dzióbek, gładki, czasem nieco zadziorkowaty. Znamiona trzy.

Pospolita.

Gatunek charakterystyczny (Ch.) dla:

Gatunek wyróżniający (D.) dla:

Bardzo podobna z wyglądu do turzycy błotnej (Carex acutiformis) ale ma pęcherzyki z dwoma znamionami, ma bardzo krótką, tępo uciętą szyjkę; przysadki są ostro zakończone ale bez długiego, szydłowatego zakończenia.

Często rośnie razem z podobną turzycą brzegową (Carex riparia) (także trzy znamiona i podobne przysadki oraz pęcherzyki, silne rozłogi). Turzyca brzegowa (Carex riparia) jest generalnie okazalsza i wyższa ((30)60-150(200)) cm wysokości, pochwa u nasady pędu jest brązową do czerwonawobrązowej, cała lub rozpada się w kawałkach, bez pozostawienia siateczkowatej osłonki w dole trzonu. Liście szersze (10-25 mm szerokości), z licznymi wystającymi poprzecznymi łącznikami nerwów.

Pęcherzyki w zarysie jajowatostożkowate, skórzaste, grubościenne, w przekroju zaoblonotrójgraniaste, większe (5-6.5 mm długości), ciemnoszare, dzióbek dłuższy (do 1 mm).

Bylina z długimi rozłogami, pędy 30-60 cm wysokości.

Bardzo rzadka. Podmokłe łąki.