| ||||||
|
opis
przekrój przez łodygę
Bylina o prostym, zgrubiałym kłączu i z owalnymi, podziemnymi rozłogami. Roślina naga. Uszkodzona o zapachu selera.
Liście o blaszce podzielonej pojedynczo nieparzysto pierzastodzielnej. Jeśli wytwarzają się liście podwodne to 3-4-pierzastodzielne a ich odcinki są równowąskie, silnie zredukowane.
Dolne liście z dętymi ogonkami liściowymi do 30 cm długości, z (2)4-9(10) parami siedzących listków, dolna para zwykle znacznie mniejsza i oddalona, końcowy odcinek zwykle trójklapowy, pozostałe odcinki jajowate, podługowate do podługowato lancetowatych, wyższe smuklejsze, 2-7 cm długości i 1-3 cm szerokości, na szczycie tępe; brzegiem nierówno 2×piłkowane lub karbowane, ząbki tępawe z chrząstkowatą ostką.
Baldachy wyrastają w węzłach łodygi, przeciwlegle do liścia. Szypuła baldacha ±równa szypułka baldaszków. Baldaszków 10-20, promienie nagie. Pokrywy liczne, (8)10-22, dobrze rozwinięte, liściaste zielone, szerokolancetowate do wąskojajowatych, często wcięte trójklapowe, podobnej długości lub krótsze jak promienie baldacha. Pokrywki w tej samej liczbie co pokrywy i do nich podobne.
Działki kielicha wyraźne, szydlaste. Płatki białe, w zarysie szeroko odwrotniesercowate, ok. 1-2 mm długości i szerokości, płytko wykrojone na szczycie, z dość długim zagiętym ku nasadzie odcinkiem. Szyjki słupka odgięte w dół, dłuższe do ±półkulistego stylopodium.
Rozłupnie w zarysie okrągławe do szerokojajowatych, 1.5-2.0 mm długości, matowe, szarobrązowe, z pięcioma niskimi tępymi żebrami (niemal gładkie), stopa płaska.
występowanie

Częsty, zwłaszcza na niżu Polski. Poza tym w sprzyjających warunkach klimatycznych w znacznej części Euroazji i zawleczone na inne kontynenty.
Gatunek charakterystyczny (Ch.) dla:
Apium nodiflorum · selery węzłobaldachowe
pęczyna węzłobaldachowa
takson rodzimy lub trwale zadomowiony [24]
ochrona ścisła (1.156); b/wył. gosp. (§8.1)
Czerwona Księga — CR–krytycznie zagrożony
Czerwona Lista — CR–krytycznie zagrożony
takson rodzimy lub trwale zadomowiony [24]
ochrona ścisła (1.156); b/wył. gosp. (§8.1)
Czerwona Księga — CR–krytycznie zagrożony
Czerwona Lista — CR–krytycznie zagrożony


Rośnie w tego samego typu siedliskach co potocznik wąskolistny (Berula erecta). Gatunek ten ma w Polsce tylko jedno znane stanowisko na zachodzie kraju (na wschodniej granicy zasięgu na tej szerokości geograficznej).
Różnice są jednak zdecydowane, choć dotyczą detali którym trzeba uważniej się przyjrzeć.
wybrane okazy · selected collections

leg. Marek Snowarski
/Dolina Bystrzycy k. Wrocławia/ #34, 8.3D

leg. Anna Nowak-Dańda
/Dolina Kobylańska, Wyż. Krakowsko-Częstochowska/ #2

leg. Michał Smoczyk, msmoczyk at wp pl
/Równina Torzymska, nad rzeką Ilanką między Rzepinem a Starościnem/ #3

leg. Jerzy Kruk
/okolice Kołobrzegu/ #2

leg. Anna Nowak-Dańda
/rez. Skorocice, Ponidzie/ #6

leg. Piotr Kobierski
/ok. Jasienia, woj. lubuskie/ #3

leg. Piotr Kobierski
/Wzniesienia Żarskie, woj. lubuskie/ #3