Veronica hederifolia L. ssp. lucorum (Klett et Richt.) Hartl · rodzimy takson flory Polski[491]
zewnętrzna powierzchnia działek
Gęsto, krótko owłosiona.
Zupełnie naga.
W części środkowej i górnej naga, w dole rzadko krótko owłosiona z włoskami skierowanymi do przodu.
szypułki kwiatów i owoców
Szypułki kwiatów bardzo krótkie, w czasie dojrzewania owoców nie wydłużają się, co najwyżej 2× dłuższe od kielicha i stanowią ok. połowy długości przysadki.
Z jednym rzędem krótkich włosków łukiem skierowanych do przodu, poza tym nagie.
Szypułki w czasie dojrzewania owoców wydłużają się, 2-4× dłuższe od kielicha; nieco krótsze od przysadki.
Z jednym rzędem krótkich włosków łukiem skierowanych do przodu, poza tym nagie.
Szypułki w czasie dojrzewania owoców wydłużają się, 3-7× dłuższe od kielicha; ±długości przysadki lub nieco dłuższe.
Z jednym rzędem krótkich włosków łukiem skierowanych do przodu, poza tym dookoła z rozproszonymi długimi włoskami.
korona
Korona wyraźnie ciemnoniebieska; nie blednie w czasie kwitnienia.
Korona niebieskofioletowa lub jasno niebieska, z białą gardzielą i ciemnymi żyłkami na działkach korony (w liczbie 20-22).
Korona jasnoliliowa, silnie blednąca w czasie kwitnienia; bez ostro odgraniczonej białej gardzieli, z ciemniejszymi żyłkami.
liście
Wszystkie liście i przysadki zwykle ciemnozielone i mięsiste; szersze niż dłuższe, 3(-5)-łatkowe, z ostrymi, długimi wcięciami; szczytowa łatka nieco dłuższa niż szersza.
Liście i przysadki szersze niż dłuższe, 3(-5)-łatkowe. Wcięcie pomiędzy łatką szczytową i bocznymi głębokie i ostre; pomiędzy skrajnymi (jeśli są) płytsze i bardziej tępe.
Szczytowa łatka (przynajmniej u górnych przysadek) wyraźnie szersza niż dłuższa.
Liście i przysadki szerokojajowate do okrągłych; (3-)5(-7)-łatkowe. Wcięcie pomiędzy łatkami płytkie i tępe.
Szczytowa łatka nieco dłuższa niż szersza lub izodiametryczna.
nasiona
Nasiona w zarysie eliptyczne do podługowatych, wyraźnie poprzecznie pomarszczone, z głębokim wklęśnięciem po stronie brzusznej, o równym brzegu, niepodwiniętym, poprzecznie pomarszczonym, żółtoszare.
Nasiona w zarysie szeroko eliptyczne, 2.5-3.1 mm średnicy, jasno żółte, niewyraźnie poprzecznie bruzdowane, po brzusznej stronie z zagłębieniem o podwiniętym brzegu, niewyraźnie poprzecznie bruzdowanym.
Nasiona w zarysie okrągłe, 2.5-3 mm średnicy, czerwonobrązowe, płytko poprzecznie bruzdowane, z głębokim wklęśnięciem po stronie brzusznej, jej brzeg podwinięty, gładki.
występowanie / inne
Gatunek ciepłolubny. Chwast w różnego rodzaju uprawach i na terenach ruderalnych.
Preferuje gleby suche, żyzne, z wapniem; stanowiska słoneczne.
2n = 18.
Lasy liściaste, przydroża, tereny ruderalne, pola uprawne. Preferuje miejsca nasłonecznione, gleby suche i umiarkowanie wilgotne, żyzne ale bez dużej ilości wapnia.
2n = 54.
Najczęściej spotykany gatunek z kręgu przetacznika bluszczykowego (agg.) (Veronica hederifolia agg.).
Lasy i zakrzaczenia, parki, zwłaszcza częściowo zruderalizowane, ciepłe; rzadziej jako chwast upraw polowych i ogrodowy.
Preferuje miejsca częściowo ocienione, gleby umiarkowanie wilgotne i wysychające, żyzne, zasadowe lub słabo kwaśne.
2n = 36.
-foliūs, -a, -um; -foliatūs, -a, -um(lat., subst., n)
— przyrostek od folium, -i n. (liść);
częsty drugi człon w przymiotnikach złożonych -folius,-a,-um ("-listny");
częsty w epitetach gatunków np. angustifolius (wąskolistny), cordifolia (sercolistna), alternifolium (różnolistne), ilicifolius (o liściach jak dąb ostrolistny) lub unifolius (jednolistny)
agg.; aggregātio(lat., subst.)
— zbiór, zgromadzenie;
skrót stosowany dla oznaczenia taksonu (zwykle gatunku) zbiorowego;
skrót tłumaczony też przymiotnikowo[64] - aggregatus (zbiorowy)