Veronica sublobata M.A. Fisch. [🔉 * sub·lo·ba·ta]

Roślina jednoroczna, kwitnąca na przedwiośniu. Łodyga pokładająca się, w końcowym odcinku wznosząca się, 5-40 (50) cm długości; cała z długimi odstającymi włoskami i w środkowej i górnej części z 2 (3) rzędami włosków łukowato zagiętych do przodu.

Liście i przysadki szerokojajowate do okrągłych; (3-)5(-7)-łatkowe. Wcięcie pomiędzy łatkami płytkie i tępe. Szczytowa łatka nieco dłuższa niż szersza lub izodiametryczna.

Szypułki w czasie dojrzewania owoców wydłużają się, 3-7× dłuższe od kielicha; ±długości przysadki lub nieco dłuższe. Z jednym rzędem krótkich włosków łukiem skierowanych do przodu, poza tym dookoła z rozproszonymi długimi włoskami.

Zewnętrzna powierzchnia działek kielicha w części środkowej i górnej naga, w dole rzadko krótko owłosiona z włoskami skierowanymi do przodu.

Korona jasnoliliowa, silnie blednąca w czasie kwitnienia; bez ostro odgraniczonej białej gardzieli, z ciemniejszymi żyłkami.

Nasiona w zarysie okrągłe, 2.5-3 mm średnicy, czerwonobrązowe, płytko poprzecznie bruzdowane, z głębokim wklęśnięciem po stronie brzusznej, jej brzeg podwinięty, gładki.

Kwitnie od marca do maja i w cieplejszych okresach zimy. Roślina jednoroczna, kwitnąca na przedwiośniu. Łodyga pokładająca się, w końcowym odcinku wznosząca się, 5-40 (50) cm długości; cała z długimi odstającymi włoskami i w środkowej i górnej części z 2 (3) rzędami włosków łukowato zagiętych do przodu.

Szypułki w czasie dojrzewania owoców wydłużają się, 3-7× dłuższe od kielicha; ±długości przysadki lub nieco dłuższe. Z jednym rzędem krótkich włosków łukiem skierowanych do przodu, poza tym dookoła z rozproszonymi długimi włoskami.

Korona jasnoliliowa, silnie blednąca w czasie kwitnienia; bez ostro odgraniczonej białej gardzieli, z ciemniejszymi żyłkami.

Kwitnie od marca do maja i w cieplejszych okresach zimy.

Najczęściej spotykany gatunek z kręgu przetacznika bluszczykowego (agg.) (Veronica hederifolia agg.). Lasy i zakrzaczenia, parki, zwłaszcza częściowo zruderalizowane, ciepłe; rzadziej jako chwast upraw polowych i ogrodowy. Preferuje miejsca częściowo ocienione, gleby umiarkowanie wilgotne i wysychające, żyzne, zasadowe lub słabo kwaśne.Najczęściej spotykany gatunek z kręgu przetacznika bluszczykowego (agg.) (Veronica hederifolia agg.). Lasy i zakrzaczenia, parki, zwłaszcza częściowo zruderalizowane, ciepłe; rzadziej jako chwast upraw polowych i ogrodowy. Preferuje miejsca częściowo ocienione, gleby umiarkowanie wilgotne i wysychające, żyzne, zasadowe lub słabo kwaśne.