Veronica sublobata (przetacznik blady)

cechy charakterystyczne

cechy diagnostyczne w kluczu:

↔ Veronica hederifolia agg. (przetacznik bluszczykowy (agg.))

Roślina jednoroczna, kwitnąca na przedwiośniu. Łodyga pokładająca się, w końcowym odcinku wznosząca się, 5-40(50) cm długości; cała z długimi odstającymi włoskami i w środkowej i górnej części z 2(3) rzędami włosków łukowato zagiętych do przodu.

space

Szypułki w czasie dojrzewania owoców wydłużają się, 3-7× dłuższe od kielicha; ±długości przysadki lub nieco dłuższe. Z jednym rzędem krótkich włosków łukiem skierowanych do przodu, poza tym dookoła z rozproszonymi długimi włoskami.

space

Korona jasnoliliowa, silnie blednąca w czasie kwitnienia; bez ostro odgraniczonej białej gardzieli, z ciemniejszymi żyłkami.

space

Kwitnie od marca do maja i w cieplejszych okresach zimy.

występowanie

rodzimy takson flory Polski ^[491]

wystepowanie - Veronica sublobata (przetacznik blady)

ekologiczne liczby wskaźnikowe Veronica sublobata (przetacznik blady)

Najczęściej spotykany gatunek z kręgu przetacznika bluszczykowego (agg.) (Veronica hederifolia agg.). Lasy i zakrzaczenia, parki, zwłaszcza częściowo zruderalizowane, ciepłe; rzadziej jako chwast upraw polowych i ogrodowy. Preferuje miejsca częściowo ocienione, gleby umiarkowanie wilgotne i wysychające, żyzne, zasadowe lub słabo kwaśne.

Różne parametry ekologiczne, z objaśnieniem - opisowym rozwinięciem tekstowym, są podane tekstem po zalogowaniu.

wybrane okazy · selected collections ⇈

nomenklatura, etymologia ℹ️ ⇈

poznanie znaczenia i pochodzenia nazwy ułatwia jej zapamiętanie

Veronica sublobata M.A. Fisch. [🔉 * sub·lo·ba·ta] • Veronica hederifolia L. ssp. lucorum (Klett et Richt.) Hartl [🔉 we·ro·ni·ka he·de·ri·fo·li·a sub·spe·ci·ēs *] · Veronica hederifolia L. [🔉 we·ro·ni·ka he·de·ri·fo·li·a sub·spe·ci·ēs *] • (pl) przetacznik blady

sub-, su(c,f,g)-; hyp(o)-; par(a)- (lat., pref.) — sub- (przed samogłoskami i większością spółgłosek), suc- (przed c), suf- (przed f), sug- (przed g); poniżej, pod, prawie, około;
· (gr.) hypo- ύπό - pod, w dole, z dołu; (lat) infra- [nie stosowane w nazwach roślin i grzybów];
· (gr.) par(a)- παρα- prawie, około, także w wyrazach złożonych w znaczeniu jak lat. spurius: fałszywy, złudnie podobny do ...
· przedrostek stosowany w epitetach zwykle dla obniżenia siły danej cechy np. suberectus - (trochę, nieco)-wzniesiony; lub wskazania niższego położenia np. subalpinum

lobe, lobus (lat. z gr.) — od gr. lobos - płat (wątroby), część; bot. klapa, łatka (wycięta część płaska, np. liścia); lobatus, -a, -um — klapowany

hedera, -ae; hederaceus, -a, -um (lat., subst., f) — starorzymska nazwa bluszczu pospolitego (Hedera helix); dopełniacz hederae; przymiotnik hedareaceus, -ea, -eum (bluszczopodobny, bluszczowy)

-foliūs, -a, -um; -foliatūs, -a, -um (lat., subst., n) — przyrostek od folium, -i n. (liść); częsty drugi człon w przymiotnikach złożonych -folius,-a,-um ("-listny"); częsty w epitetach gatunków np. angustifolius (wąskolistny), cordifolia (sercolistna), alternifolium (różnolistne), ilicifolius (o liściach jak dąb ostrolistny) lub unifolius (jednolistny)

literatura · references

specyfikacja literatury jest widoczna na szerszym ekranie 🛈