Stellaria media (L.) Vill. [🔉 stel·la·ri·a *]

Roślina jednoroczna, jara lub ozima, żywozielona, trawiastozielona. Korzeń cienki wrzecionowaty, poza tym łato zakorzenia się w węzłach łodygi stykających się z podłożem.

Liście łodygowe jajowate do szerokojajowatych, na końcu szpiczaste, dolne z długim ogonkiem i o blaszce 5-20 mm długości, górne ±siedzące i większe, do 3.5 cm długości.

Działki kielicha jajowate do jajowatolancetowatych, (3)3.5-5 mm długości, tępo zaostrzone, mniej lub bardziej gęsto ogruczolone, z białawym błoniastym obrzeżeniem zajmującym ok 1/3 szerokości działki i najszerszym przy szczycie.

Pręcików (1)3-5; pylniki przed dojrzałością purpurowofioletowe [71.2] (czerwonofioletowe [40]).

Torebki jajowate, dojrzałe o 1/5 dłuższe od kielicha, pęka sześcioma ząbkami, początkowo do połowy a przy pełnej dojrzałości do nasady.

Gatunek o małej zmienności cech diagnostycznych. Jednak w zależności od warunków wzrostu rośliny znacznie mogą różnić się rozmiarami, w tym wielkością liści i długością międzywęźli - w miejscach nasłonecznionych, suchych lub wyrosłe w zimnej porze roku są bardzo krępe.

Pospolita. Głównie jako uciążliwy chwast na polach, w ogrodach, w siedliskach ruderalnych, na poboczach dróg, także wzdłuż dróg leśnych, na zaburzonych skrajach lasów i przy ciekach wodnych. Preferuje gleby żyzne, bogate w azot, wilgotne.

Gatunek charakterystyczny (Ch.) dla:

Gatunek wyróżniający (D.) dla: