Populus tremula L. [🔉 po·pu·lus *]

Wysokie drzewo, do 20 (30) m wysokości; tworzy liczne odrosty korzeniowe. Typowa korona kulista, kulistojajowata, luźna.

Kora długo gładka, oliwkowozielona, zielonawoszara, żółtawoszara, z licznymi przetchlinkami, stara głęboko podłużnie spękana, szaroczarna.

Pędy ±nagie; krótkopędy bardzo liczne, brązowe, błyszczące. Pąki liściowe stożkowate, długo zaostrzone, 6-7 mm długości; nagie, suche, za wyjątkiem wiosny gdy są nieco lepkie. Pąki kwiatowe kuliste do kulisto-jajowatych, 8-10 mm długości.

Liście bez prześwitującego obrzeżenia. Liście długopędów i krótkopędów różnią się znacznie. Młode (na końcach pędów) długo czerwonawe lub miedzianobrązowe. Jesienią przebarwiają się od cytrynowożółtego do czerwonego i fioletu.

Liście na krótkopędach są okrągłe do okrągło-jajowatych; brzegiem grubo karbowano-piłkowane; szybko nagie; 3-7 cm długości i 3-8 cm szerokości; u nasady blaszki liściowej zwykle 2 gruczołki. Ogonek liściowy silnie bocznie spłaszczony, zwykle dłuższy od blaszki liściowej, wiotki; liść łatwo porusza się przy niewielkim ruchu wiatru, stąd “trzęsie się jak osika”.

Liście długopędowe, odroślowe i siewek są ±jajowato-rombowate lub jajowatosercowate, z zaostrzonym wierzchołkiem, drobno piłkowane i dość trwale, omszone od spodu; większe, 5-13 cm długości i 4-10 cm szerokości; ich ogonki krótsze i obłe.

Kotki męskie 6-10 cm długości, żeńskie nieco krótsze. Przysadki wachlarzowate, 5-6 mm długości, głęboko porozcinane, ciemnobrązowe, długo szaro owłosione. Pręcików 6-12 (15), pylniki purpurowe. Znamię karminowoczerwone.

Kwitnie przed rozwojem liści, zwykle w marcu, przed topolą białą (Populus alba) i innymi topolami. Wysokie drzewo, do 20 (30) m wysokości; tworzy liczne odrosty korzeniowe. Typowa korona kulista, kulistojajowata, luźna.

Pędy ±nagie; krótkopędy bardzo liczne, brązowe, błyszczące. Pąki liściowe stożkowate, długo zaostrzone, 6-7 mm długości; nagie, suche, za wyjątkiem wiosny gdy są nieco lepkie. Pąki kwiatowe kuliste do kulisto-jajowatych, 8-10 mm długości.

Liście na krótkopędach są okrągłe do okrągło-jajowatych; brzegiem grubo karbowano-piłkowane; szybko nagie; 3-7 cm długości i 3-8 cm szerokości; u nasady blaszki liściowej zwykle 2 gruczołki. Ogonek liściowy silnie bocznie spłaszczony, zwykle dłuższy od blaszki liściowej, wiotki; liść łatwo porusza się przy niewielkim ruchu wiatru, stąd “trzęsie się jak osika”.

Kotki męskie 6-10 cm długości, żeńskie nieco krótsze. Przysadki wachlarzowate, 5-6 mm długości, głęboko porozcinane, ciemnobrązowe, długo szaro owłosione. Pręcików 6-12 (15), pylniki purpurowe. Znamię karminowoczerwone.

Kwitnie przed rozwojem liści, zwykle w marcu, przed topolą białą (Populus alba) i innymi topolami.

Pospolita. W jasnych lasach liściastych, w borach mieszanych, w miejscach prześwietlonych. Jako gatunek pionierski, obok brzozy omszonej (Betula pubescens) na terenach odsłoniętych i rekultywowanych. Ma niskie wymagania glebowe i wodne; nie znosi zalewania. Wysoce mrozoodporna (rośnie do granicy tundry).Pospolita. W jasnych lasach liściastych, w borach mieszanych, w miejscach prześwietlonych. Jako gatunek pionierski, obok brzozy omszonej (Betula pubescens) na terenach odsłoniętych i rekultywowanych. Ma niskie wymagania glebowe i wodne; nie znosi zalewania. Wysoce mrozoodporna (rośnie do granicy tundry).

Pospolita. W lasach, w borach mieszanych. Jako gatunek pionierski, obok brzozy brodawkowatej (Betula pendula) na terenach odsłoniętych i rekultywowanych. Ma niskie wymagania glebowe.Pospolita. W lasach, w borach mieszanych. Jako gatunek pionierski, obok brzozy brodawkowatej (Betula pendula) na terenach odsłoniętych i rekultywowanych. Ma niskie wymagania glebowe.