Oxycoccus palustris Pers. [🔉 o·ksy·kok·kus *]

Krzewinka zimozielona. Pędy cienkie, nitkowate, płożące się lub pokładające się, do 80 cm długości, wznoszące się na kilka cm. Młode pędy drobno owłosione. Główny korzeń zamiera, za to rozwijają się w węzłach drobne korzenie przybyszowe.

Podsadki łuskowate, łyżkowate, z wąskim białym obramowaniem, 2-3 mm długości, 1.5-2.5 mm szerokości.

Kielich z 4(5) ząbkami okrągłymi do trójkątnych, zwykle brzegiem delikatnie orzęsionymi.

Pręcików 8(10). Nitki pręcików czerwone, owłosione, krótsze od pylników.

Owocem jest czerwona jagoda (rzadko dojrzała bladoróżowa lub biaława), kulista lub gruszkowata, 8-12(15) mm długości. Nasion 2-10.

Gatunek zmienny pod względem wielkości i kształtu liści, barwy i kształtu jagód.

Częsta. Wyrasta na podłożach wilgotnych, ubogich w sole mineralne, najczęściej na darniach mchów torfowców (Sphagnum), na torfowiskach wysokich i torfowiskach przejściowych, także na mokradłach — ale wtedy tylko na szczycie wystających kęp torfowców, w podmokłych świerczynach.

Jadalne owoce mają kwaśny, cierpki smak. Optymalny smak uzyskują po przemarznięciu. Wyrabia się z nich przetwory takie jak dżemy i konfitury używane np. jako dodatek do mięs.

Rzadko spotykana na torfowiskach wysokich żurawina drobnoowocowa (Oxycoccus microcarpus) różni się drobniejszymi rozmiarami — liście 3-6 mm długości i 1-2.5 mm szerokości; szypułka kwiatowa jest naga, podkwiatki ±w dolnej połowie; jagody są elipsoidalne, 5-9 mm długości; pędy nitkowato cienkie. Współwystępuje z żurawiną błotną (Oxycoccus palustris) ale w suchszych miejscach.