Morus alba L. [🔉 mo·rus *]

Liście bardzo zmienne; szerokoeliptyczne, jajowate do okrągłych, (5) 7-15 (18) cm długości i (2.7) 7-10 (13.5) cm szerokości; szpiczaste lub tępe, w nasadzie płytko lub głęboko wykrojone; bardzo zmienne, nawet w obrębie jednej gałęzi, niepodzielone lub w różnym stopniu podzielone, nawet do żyłki głównej; brzegiem grubo ząbkowane lub karbowano-ząbkowane; blaszka zwykle cienka, czasem górą błyszcząca; ogonek cienki, zwykle ponad 1/5 długości blaszki.

Owoc jest rzekomy, tworzą go drobne niełupki obrośnięte soczystymi rozrośniętym elementami okwiatu, przypomina wydłużoną jeżynę. Owoce są jadalne, słodko-mdłe w smaku, ich barwa w zależności od odmiany jest od białej, przez różową, czerwoną do fioletowoczarnej. Dojrzewają i opadają latem.

Kwitnienie w maju i czerwcu.Niezbyt wysokie drzewo; często o kulistej koronie. Młode pędy skąpo owłosione, później nagie, szarobrunatne.

Owoc jest rzekomy, tworzą go drobne niełupki obrośnięte soczystymi rozrośniętym elementami okwiatu, przypomina wydłużoną jeżynę. Owoce są jadalne, słodko-mdłe w smaku, ich barwa w zależności od odmiany jest od białej, przez różową, czerwoną do fioletowoczarnej. Dojrzewają i opadają latem.

Można tworzyć wysokie żywopłoty formowane 1-3 m wysokości i wyższe. Dobrze znosi cięcie, zagęszcza się, zwartości żywopłotu sprzyja częste tworzenie odrostów korzeniowych.Pochodzi z Chin. Szeroko rozpowszechniona w Europie jako relikt masowej hodowli gąsienic jedwabników (liście są dla nich pokarmem) oraz sadzona jako drzewo ozdobne lub owocowe (owoce słodkie, dość mdłe).