Gnaphalium uliginosum L. [🔉 gna·fa·li·um *]

Roślina zielna, jednoroczna, bez pędów płonnych, filcowato owłosiona, rzadziej wyłysiała lub naga. Łodyga ulistniona, zwykłe silnie rozgałęziona już od podstawy, czasem dopiero w górnej części, rzadko pojedyncza; wzniesiona, podnosząca się, lub polegująca i zakorzeniająca się, 2-20(30) cm długości.

Kwiatostan złożony z krótkoszypułkowych, niemal siedzących koszyczków, zebranych po 3-10 w zbite główkowate wierzchotki (kłębiki), otoczone podsadkami przewyższającymi kwiatostan; kwiatostan znajduje się na szczycie łodygi i odgałęzień bocznych.

Koszyczki drobne, 2-4 mm długości i 3-4 mm szerokości. Okrywa 2-3-rzędowa; listki podługowate, wąskolancetowate do równowąskich, różnej długości, nagie, całe suchobłoniaste lub pośrodku zielonkawe a na brzegach ciemniejsze, brązowawe.

Dno koszyczka nagie, bez plewinek.

Kwitnienie od lipca do września (października).

Wyróżnia się kilka odmian i form ze względu na stopień owłosienia rośliny i owłosienia owoców. Nie mają one jednak większego znaczenia systematycznego ponieważ zdarzają się w obrębie jednej populacji [71.7].

Pospolity na terenie na terenie całego kraju, na niżu i w niższych położeniach górskich.