|
cechy charakterystyczne
Bylina, tworzy niskie i gęste kępki, 2-10cm wysokości; naga.
występowanie
Wysokogórskie partie Tatr, na halach, na skałach różnego typu (np. wapiennych i granitowych). Poza tym w Karpatach i Alpach Wschodnich.
właściwości i zastosowanie
Rodzima bylina wysokogórska (1400-2900m n.p.m.), z piętra alpejskiego Karpat i Alp Wschodnich, gdzie rośnie w murawach na skałach różnego typu, kwaśnych i zasadowych. Tworzy bardzo niskie darnie.
wymagania i uprawa
Wymagania (optimum rozwoju/konkurencyjności na naturalnych stanowiskach wg ekologicznych liczb wskaźnikowych): światło — pełne słońce • woda — gleba przeciętnie wilgotna • próchnica — gleba mineralno-próchnicza, zasobna w humus • ciepło — miejsce najzimniejsze lub miejsce umiarkowanie zimne • zwięzłość — gleba inicjalna - skały i szczeliny skalne • żyzność — podłoże ubogie
Mimo wysokogórskiego pochodzenia nie sprawia większych problemów w uprawie w ogrodach skalnych, przy zapewnieniu chłodnego stanowiska (chronionego przed upałami, "korzeń w chłodzie") ale dobrze nasłonecznionego i możliwie suchego w okresie spoczynku zimowego. Gleba powinna być przepuszczalna, mineralno-próchniczna, żyzna.
🌱 Sadzenie, wysiew, rozmnażanie: