właściwości i zastosowanie
Takson uprawiany. [491]
W ziołolecznictwie (nie ma w farmakopei) stosuje się Bergeniae folium (liść bergeinii), Bergeniae radix et rhizoma (korzeń i kłącze bergenii) m.in. jako składnik niektórych past do zębów.
⇈
🌱
Pochodzi z gór Azji Środkowej. U nas uprawiana w ogrodach bylina ozdobna. Ma grube, pełzające przy powierzchni ziemi kłącze; tworzy płaty z dużymi ciemnozielonymi liśćmi odziomkowymi, wysokości 30-45 cm.
Jako trwałą bylinę okrywową o liściach ±zimozielonych można stosować w miejscach ocienionych, pod drzewami i w cieniu murków. Na rabaty bylinowe, do ogrodów skalnych, do ogrodów naturalistycznych, na obwódki. Kwiatostany nadają się na kwiat cięty.
wymagania i uprawa
Roślina o niskich wymaganiach i tolerancyjna. Stanowisko słoneczne lub półcieniste. Gleba przeciętna, przepuszczalna, dobrze rośnie na glebach lekkich; sucha lub wilgotna ale nie podmokła; odczyn obojętny. Bylina w pełni mrozoodporna i długowieczna.
Wegetatywnie rozmnaża się przez podział starszych egzemplarzy wczesną wiosną, w marcu/kwietniu lub zimą przez sadzonkowanie 8-10 cm odcinków kłączy.
⇈ 🌱 🌸
odmiany uprawne (#1) ⇒ analiza dostępności roślin i nasion
| ▫ | bez odmiany |
ten gatunek tworzy mieszańca:
nomenklatura, etymologia ℹ️ ⇈
poznanie znaczenia i pochodzenia nazwy ułatwia jej zapamiętanie
Bergenia crassifolia • (pl) bergenia grubolistna
-foliūs, -a, -um; -foliatūs, -a, -um
(lat., subst., n)
— przyrostek od folium, -i n. (liść);
częsty drugi człon w przymiotnikach złożonych -folius,-a,-um ("-listny");
częsty w epitetach gatunków np. angustifolius (wąskolistny), cordifolia (sercolistna), alternifolium (różnolistne), ilicifolius (o liściach jak dąb ostrolistny) lub unifolius (jednolistny)
ta strona być może używa ciasteczek (cookies), korzystając z niej akceptujesz ich użycie — więcej informacji