cechy charakterystyczne
Bylina; korzeń bulwiasto zgrubiały. Kwiatostan rozgałęziony.
Hełmy wydłużone 1.6-2.3× wyższe niż szersze. Płatki na zewnątrz gruczołowato owłosione.
Słupki najczęściej trzy, całe gruczołowato owłosione.
Kwitnienie (lipiec)sierpień-wrzesień.
W Polsce dwa podgatunki:
Aconitum lasiocarpum ssp. kotulae
tojad wschodniokarpacki Kotuli
Podgatunek podgórski tojad wschodniokarpacki Kotuli (Aconitum lasiocarpum ssp. kotulae) — szypułki kwiatowe nagie (na Podolu) lub powyżej podkwiatków gruczołowato owłosione a poniżej skąpo gruczołowato owłosione (Karpaty Wschodnie) i/lub zakrzywione i powyginane, niegruczołowato owłosione (Karpaty Zachodnie); hełmy na zewnątrz gruczołowato owłosione.
Podgatunek górski tojad wschodniokarpacki typowy (Aconitum lasiocarpum ssp. lasiocarpum) — szypułki powyżej i poniżej przykwiatków ±gęsto gruczołowato owłosione; płatki na zewnątrz gęsto gruczołowato owłosione.
występowanie
Subendemit karpacki.[491]
Na liście z 2006r. takson miał status — V – narażony na wymarcie
Wymieniony w Konwencji Berneńskiej.
Podstawy przyznania kategorii zagrożenia:
C. populacja niewielka z trendem spadkowym, liczba osobników generatywnych <10000.
C2. obserwowany, szacowany, spodziewany lub wydedukowany jest trend spadkowy i:
a)(i) liczba osobników generatywnych w każdej subpopulacji ≤1000.
