|
cechy diagnostyczne w kluczu:
uwagi
Bylina; korzeń bulwiasto zgrubiały.
Kwiatostan luźny, silnie rozgałęziony.
Hełmy średnio sklepione 1.3-1.5(1.7)× wyższy niż szerszy). Płatki na zewnątrz gruczołowato owłosione.
Pręciki nagie lub owłosione.
Nasiona z 4-6 poprzecznymi listewkami.
Kwitnienie (lipiec)sierpień-wrzesień.
występowanie
rodzimy takson flory Polski [491]
Gatunek podlega ochronie częściowej
(poz. 2.205 wg aktualnego rozporządzenia).
Do ustawowej ochrony został włączony w 1957 roku. Do 2014r. znajdował się pod ochroną ścisłą.
Naturalny mieszaniec tojadu wiechowatego typowego (Aconitum degenii ssp. degenii) i tojadu wschodniokarpackiego typowego (Aconitum lasiocarpum ssp. lasiocarpum), powstaje w zasięgu gatunków rodzicielskich.
Na pogórzu od 300 do 600m n.p.m. w dolinach rzecznych z łęgach Ass. Carici remotae-Fraxinetum, rzadziej na wilgotnych łąkach związku All. Calthion palustris. W niższych położeniach górskich, (400)600-910m n.p.m. wzdłuż potoków w olszynach Ass. Alnetum incanae. Rzadko w wyższych górach, do 1700m n.p.m., na źródliskach z ziołoroślami związku All. Adenostylion alliariae.