Waldsteinia ternata (pragnia syberyjska)

właściwości i zastosowanie

wymagania uprawowe Waldsteinia ternata (pragnia syberyjska)

Takson uprawiany. ^[491]

⇈ 🌱

Bylina ze strefy umiarkowanej Eurazji (w Polsce nie występuje), z zakorzeniającymi się rozłogami i pełzającym, rozgałęzionym kłączem.

space

wymagania i uprawa

ekologiczne liczby wskaźnikowe Waldsteinia ternata (pragnia syberyjska)

⇈ 🌱 🌸
opcje Bazaru

opcje ×

+chcę to +oferuję to

odmiany uprawne (#3) ⇒ analiza dostępności roślin i nasion

Lichtermeer

◼	bez odmiany +chcę to +oferuję to
	‘Lichtermeer’ +chcę to +oferuję to
▫	‘Variegata’ — liście nieregularnie biało plamiste +chcę to +oferuję to

symbolami ◼ ◕ ◑ ◔ ○ ▫ pokazano częstość występowania odmiany w ofercie handlowej, od najwyższej do najniższej; nazwy na żółtym tle są linkowane do własnej strony odmiany

wybrane okazy · selected collections ⇈

pk.070400-5
leg. Paweł Kalinowski
/OB PAN (Powsin)/

22 05 10 - 288
leg. Marek Snowarski
/Ogród Botaniczny we Wrocławiu/

22 10 10 - 45
leg. Marek Snowarski
/Wrocław Ogród Botaniczny/

nomenklatura, etymologia ℹ️ ⇈

poznanie znaczenia i pochodzenia nazwy ułatwia jej zapamiętanie

Waldsteinia ternata (Stephan) Fritsch • Waldsteinia sibirica Tratt. [🔉 * si·bi·ri·ka] · Waldsteinia trifolia Rochel ex W.D.J. Koch [🔉 * tri·fo·li·a] • (pl) pragnia syberyjska

trifolium, -ii; trifoliatus, -a, -um; trifolius, -a, -um (lat., subst., n) — rzeczownik złożony - "trójlist" - z przedrostka tri- (trzy) i -folium,-ii (liść), nazwa naukowa dla rodzaju koniczyna (Trifolium), stosowana już w starożytnej łacinie dla koniczyn i jej podobnych roślin; w epitecie gatunkowym trifolii w dopełniaczu - "koniczyny" (np. pasożytująca na niej kanianka koniczynowa (Cuscuta trifolii)); często jako przymiotnik w epitetach gatunkowych trifoliatus,-a,-um lub trifolius,-a,-um (trójlistny, trójlistkowy)

sibiricus, -a, -um; sibericus (nazwa geograficzna, adj.) — syberyjski, z obszaru Syberii, do rosyjskiego сибирский "sibirskij"; rzadziej spotykana forma sibericus od angielskiego siberian

-foliūs, -a, -um; -foliatūs, -a, -um (lat., subst., n) — przyrostek od folium, -i n. (liść); częsty drugi człon w przymiotnikach złożonych -folius,-a,-um ("-listny"); częsty w epitetach gatunków np. angustifolius (wąskolistny), cordifolia (sercolistna), alternifolium (różnolistne), ilicifolius (o liściach jak dąb ostrolistny) lub unifolius (jednolistny)

literatura · references

specyfikacja literatury jest widoczna na szerszym ekranie 🛈

Slavík, B., 1995 — Květena České Republiky 4 [71.4]
Haeupler, H., Muer, T., 2000 — Bildatlas der Farn- und Blütenpflanzen Deutshlands. [9]
Tzvelev N.N., 2001 — Flora Europae Orientalis. T.10 [86.10]
Komarov V.L., Schischkin B.K., Juzepczuk S., 1941 — Flora URSS. T.10 Rosaceae [85.10]
Tutin T.G. et al., 1968 — Flora Europaea. Volume 2. Rosaceae to Umbelliferae [150.2]
Łukasiewicz A., 2003 — Rośliny okrywowe [405]
Marcinkowski, J., 2002 — Byliny ogrodowe. [39]
Hellwig, Z., 1978 — Byliny w parku i ogrodzie. wyd. IV [155]
Grabowska B., Kubala T., 2012 — Encyklopedia bylin. T1.A-J T2.K-Z [166]
praca zbiorowa, 2018 — Katalog bylin - kwiaty, trawy, paprocie - polecane przez Związek Szkółkarzy Polskich [399]
Grabowska B., Kubala T., 2008 — Byliny rabatowe. [144]
Grabowska B., Kubala T., 2006 — Byliny okrywowe i runa leśnego. [147]
Mirek Z. et al., 2020 — Vascular plants of Poland. An annotated checklist. Rośliny naczyniowe Polski. Adnotowany wykaz gatunków. [491]