| ||||||
| ||||||
| ||||||
cechy charakterystyczne
cechy diagnostyczne w kluczu:
Rośliny jednoroczne lub ozime.
Pędy pokładające się lub podnoszące się, 20-40(100)cm wysokości; łodygi grube (2-7mm), niekiedy dęte.
Kwiaty prawie siedzące, 4-9mm długości.. Przysadki dolnych kwiatów drobne, błoniaste, do 1mm długości. Kielich gruszkowaty, silnie rozszerzający się na owocu, w różnym stopniu owłosiony, łysiejący i łysy; jego dwa górne ząbki wyraźnie rozbieżne. Żagielek skierowany do dołu (kwiaty obrócone o 180°).
Dawna roślina uprawna z rejonu śródziemnomorskiego. U nas rzadziej w uprawie, poza tym przejściowo dziczejąca lub zawlekana.
Różne parametry ekologiczne, z objaśnieniem - opisowym rozwinięciem tekstowym, są podane tekstem po zalogowaniu.
Inwazyjność i/lub kategorie obcego elementu flory /Tokarska-Guzik et al. (2012) [234]/:
• lokalnie zadomowiony
• prawdopodobnie kenofit
• Pochodzenie: Europa środkowa i południowa, Azja południowo-zachodnia.
• Czas przybycia na teren Polski: nieokreślony
• Wnika do siedlisk/zbiorowisk: antropogenicznych.
• lokalnie zadomowiony
• prawdopodobnie kenofit
• Pochodzenie: Europa środkowa i południowa, Azja południowo-zachodnia.
• Czas przybycia na teren Polski: nieokreślony
• Wnika do siedlisk/zbiorowisk: antropogenicznych.
wybrane okazy · selected collections ⇈
#11
leg. Jarosław Makowski
/Sigmaringen Niemcy/
#4
leg. Jerzy Kruk
/Bogucice (Ponidzie)/
właściwości i zastosowanie
⇈
🌱
Uprawiana roślina paszowa, w mieszankach na zielonkę (wielokośnie) lub kiszonkę, może być wypasana oraz w międzyplonie poprawiająca żyzność (wiąże azot atmosferyczny) i strukturę gleby.
🐝 pożytek pszczeli (miododajna)
wymagania i uprawa
⇈
🌸 Wymagania (optimum rozwoju/konkurencyjności na naturalnych stanowiskach wg ekologicznych liczb wskaźnikowych): światło — pełne słońce • woda — gleba przeciętnie wilgotna • próchnica — gleba mineralno-próchnicza, zasobna w humus • ciepło — miejsce przeciętnie ciepłe • zwięzłość — gleba lekka, piaszczysta lub gleba średnio zwięzła • żyzność — podłoże umiarkowanie żyzne lub podłoże żyzne
Zimą może w różnym stopniu wymarzać. Sprawdza się na glebach lekkich lub umiarkowanie zwięzłych, stosunkowo ciepłych i umiarkowanie wilgotnych.
⇈ 🌱 🌸
nomenklatura, etymologia ℹ️ ⇈
poznanie znaczenia i pochodzenia nazwy ułatwia jej zapamiętanie
Trifolium resupinatum var. majus [🔉 tri·fo·li·um * wa·ri·e·tas *] • Trifolium suaveolens [🔉 tri·fo·li·um *] • (pl) koniczyna skręcona większa · koniczyna perska · Perko
trifolium, -ii; trifoliatus, -a, -um; trifolius, -a, -um
(lat., subst., n)
— rzeczownik złożony - "trójlist" - z przedrostka tri- (trzy) i -folium,-ii (liść), nazwa naukowa dla rodzaju koniczyna (Trifolium), stosowana już w starożytnej łacinie dla koniczyn i jej podobnych roślin;
w epitecie gatunkowym trifolii w dopełniaczu - "koniczyny" (np. pasożytująca na niej kanianka koniczynowa (Cuscuta trifolii));
często jako przymiotnik w epitetach gatunkowych trifoliatus,-a,-um lub trifolius,-a,-um (trójlistny, trójlistkowy)
-foliūs, -a, -um; -foliatūs, -a, -um
(lat., subst., n)
— przyrostek od folium, -i n. (liść);
częsty drugi człon w przymiotnikach złożonych -folius,-a,-um ("-listny");
częsty w epitetach gatunków np. angustifolius (wąskolistny), cordifolia (sercolistna), alternifolium (różnolistne), ilicifolius (o liściach jak dąb ostrolistny) lub unifolius (jednolistny)
ta strona być może używa ciasteczek (cookies), korzystając z niej akceptujesz ich użycie — więcej informacji