Symphoricarpos albus (śnieguliczka biała)

opis

W uprawie jako krzew ozdobny znajduje się odmiana var. laevigatus (Fern.) Blake ≡ Symphoricarpos rivularis Suksd. o liściach spodem nagich i kulistych owocach (typ ma liście spodem owłosione i gruszkowate owoce).

Krzew 1-2.5 m wysokości, z podziemnymi rozłogami. Pędy jednoroczne cienkie, 2 mm średnicy, wewnątrz puste; nagie; starsze z szarą korą pękająca na cienkie białawe pasy.

Liście jajowate, jajowato podługowate lub okrągławe; całobrzegie do nieco wrębnych lub klapowanych na długopędach; 2-8 cm długości; obustronnie nagie.

Kwiaty zebrane w gęste kwiatostany, tworzą się głównie na końcach gałązek bocznych, białawe, różowawe, 5-6 mm długości. Pręciki ± tak długi jak korona lub krótsze. Zalążnia i szyjka słupka nagie.

Owoce kuliste do jajowatych, białe, 7-12 (15) cm średnicy; wnętrze gąbczaste, z dwoma nasionami.

Kwitnie od czerwca do września. Owoce utrzymują się do sierpnia, także po opadnięciu owoców, zimą.

występowanie

Antropofit zadomowiony we florze Polski.^[491]

wystepowanie - Symphoricarpos albus (śnieguliczka biała)

ekologiczne liczby wskaźnikowe Symphoricarpos albus (śnieguliczka biała)

Krzew ze wschodu Ameryki Północnej. U nas często uprawiany krzew ozdobny o białych owocach; w uprawie prawdopodobnie do końca XVIII w. Łatwo dziczejąc, rozsiewający się samodzielnie i zadomowiony zwłaszcza w dolinach rzecznych.

Inwazyjność i/lub kategorie obcego elementu flory (Tokarska-Guzik et al.)^[234]: - zadomowiony, nieinwazyjny; kenofit; pochodzenie: zachód Ameryki Północnej [czas przybycia na teren Polski: 1824 r. (XVIIIw.?) (introdukcja), XX w.]
- wnika do siedlisk/zbiorowisk: antropogenicznych · częściowo przeobrażonych · o charakterze naturalnym

Zagrożenie dla różnorodności biologicznej w przypadku zadomowienia na obszarach cennych przyrodniczo:
- gdzie stwarza zagrożenie: Lasy i mezofilne zarośla oraz obszary chronione.
- powód uprawy: Krzew ozdobny (owoce) i miododajny, od dawna i powszechnie uprawiany w parkach, cienioznośny. Ma niskie wymagania glebowe, jest odporny na suszę, mróz i zanieczyszczenia powietrza.
- przypadki spontanicznego rozprzestrzeniania się: Od kilkudziesięciu lat, przynajmniej w kilku regionach.
- zalecenia: Zaniechanie uprawy na terenach leśnych.

właściwości i zastosowanie

wymagania uprawowe Symphoricarpos albus (śnieguliczka biała)

⇈ 🌱

Popularny, uprawiany krzew ozdobny. Atrakcyjny z uwagi na duże białe owoce, zachowujące się do zimy.

Może być stosowany na niskie żywopłoty formowane (50-100 cm wysokości) lub nieformowane (100-150 cm wysokości) oraz jako krzew okrywowy, także do przeciwerozyjnego umacniania skarp.

Z uwagi na rozłogi ekspansywny, z czasem tworzy zwarte zarośla. Miododajny. Owoce zjadane przez ptaki.

Owoce słabo trujące. Czynnikiem toksycznym są alkaloidy o działaniu drażniącym na przewód pokarmowy, skórę i spojówki. W większych ilościach działają także na ośrodkowy układ nerwowy, a w zatruciach masywnych doprowadzają do zaburzeń świadomości.

wymagania i uprawa

Cechuje się niskimi wymaganiami siedliskowymi. Rośnie także na słabszych glebach, w pobliżu drzew, w pełnym zacienieniu; odporny na suszę, zanieczyszczenia powietrza i w pełni mrozoodporny.

Cięcie prowadzi się w końcu lutego lub na początku marca. W starszych krzewach prowadzi się cięcie prześwietlające usuwając 3-4 najstarsze gałęzie lub odmładzające przez przycięcie do 2/3-1/2 długości pędów. Cięcia formujące dla żywopłotów ponawia się w pełni wegetacji latem i wczesną jesienią.

⇈ 🌱 🌸
opcje Bazaru

opcje ×

+chcę to +oferuję to

odmiany (form i odmian #1) analiza dostępności roślin

var. laevigatus

▫ ‘var. laevigatus’ — (odm. naga) owoce białe, do 1 cm średnicy +chcę to +oferuję to

wybrane okazy · selected collections ⇈

jmak.10_6_12
leg. Jarosław Makowski
/Niemcy, Sigmaringen/

bm.060117-23
leg. Bartosz Melzer
/Wejherowo/

js.050309-2
leg. Jacek Soboń
/okolice Wlenia, Pogórze Kaczawskie/

literatura · references

specyfikacja literatury jest widoczna na szerszym ekranie 🛈

Sokolov S.Ja., 1962 — Djerjevja i kustarniki SSSR. T.6 p.195+197+332 [119.6]
Slavík, B., 1997 — Květena České Republiky 5 p.491 [71.5]
Rothmaler W., 2005 — Exkursionsflora von Deutschland, Band 4. Gefäßpflanzen: Kritischer Band. p.535 [40]
Rutkowski L., 1998 — Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. p.440 [15]
Seneta W., Dolatowsk J., 2000 — Dendrologia. p.499 [12]
Haeupler, H., Muer, T., 2000 — Bildatlas der Farn- und Blütenpflanzen Deutshlands. p.469 [9]
Rothmaler W., 1995 — Exkursionsflora von Deutschland, Band 3. Gefäßpflanzen: Atlasband. p.404 [11]
Bugała, W., 2000 — Drzewa i krzewy. p.527 [38]
Tutin T.G. et al., 1976 — Flora Europaea. Volume 4. Plantaginaceae to Compositae (and Rubiaceae) p.45 [150.4]
Szafer, Wł., Kulczyński, St., Pawłowski, B., 1988 — Rośliny polskie, cz. I i II. p.625 [3]
Burda, P. R., 1998 — Zatrucia ostre grzybami i roślinami wyższymi. p.254 [72]
Mirek Z. et al., 2020 — Vascular plants of Poland. An annotated checklist. Rośliny naczyniowe Polski. Adnotowany wykaz gatunków. [491]
Zając, A., Zając, M. (Eds.), 2019 — Atlas rozmieszczenia roślin naczyniowych w Polsce: Dodatek - Distribution Atlas of Vascular Plants in Poland: Appendix [432]
Tokarska-Guzik B., Dajdok Z., Zając M. i A., Urbisz A., Danielewicz W., Hołdyński Cz., 2012 — Rośliny obcego pochodzenia w Polsce ze szczególnym uwzględnieniem gatunków inwazyjnych [234]