atlas-roslin.pl
 » klucz » system » subReg. Tracheophyta » Div. Euphyllophyta » Div. Spermatophyta » Div. Magnoliophyta » core angiosperms » Eudicotyledoneae » core eudicots » Pentapetalae » superasterids » subCl. Asteridae » euasterids » campanulids » Ord. Dipsacales » Fam. Caprifoliaceae » Symphoricarpos »

Symphoricarpos albus (L.) S.F. Blake [🔉 sim·fo·ri·kar·pos *]

śnieguliczka biała, śnieguliczka białojagodowa
Symphoricarpos racemosus Michx. [🔉 sim·fo·ri·kar·pos *] · Symphoricarpos rivularis Suksd. [🔉 sim·fo·ri·kar·pos *]
autorzy i statusy taksonu są widoczne na szerszym ekranie 🛈
Symphoricarpos albus
Symphoricarpos albus (śnieguliczka biała)
Symphoricarpos albus
Symphoricarpos albus (śnieguliczka biała)
pąk boczny na dwuletnim pędzie
Symphoricarpos albus (śnieguliczka biała)

opis

W uprawie jako krzew ozdobny znajduje się odmiana var. laevigatus (Fern.) Blake ≡ Symphoricarpos rivularis Suksd. o liściach spodem nagich i kulistych owocach (typ ma liście spodem owłosione i gruszkowate owoce).
Krzew 1-2.5 m wysokości, z podziemnymi rozłogami. Pędy jednoroczne cienkie, 2 mm średnicy, wewnątrz puste; nagie; starsze z szarą korą pękająca na cienkie białawe pasy.

Liście jajowate, jajowato podługowate lub okrągławe; całobrzegie do nieco wrębnych lub klapowanych na długopędach; 2-8 cm długości; obustronnie nagie.

Kwiaty zebrane w gęste kwiatostany, tworzą się głównie na końcach gałązek bocznych, białawe, różowawe, 5-6 mm długości. Pręciki ± tak długi jak korona lub krótsze. Zalążnia i szyjka słupka nagie.

Owoce kuliste do jajowatych, białe, 7-12 (15) cm średnicy; wnętrze gąbczaste, z dwoma nasionami.

Kwitnie od czerwca do września. Owoce utrzymują się do sierpnia, także po opadnięciu owoców, zimą.

występowanie

Antropofit zadomowiony we florze Polski.[491]
wystepowanie - Symphoricarpos albus (śnieguliczka biała)
Symphoricarpos albus (śnieguliczka biała)
ekologiczne liczby wskaźnikowe Symphoricarpos albus (śnieguliczka biała)
Krzew ze wschodu Ameryki Północnej. U nas często uprawiany krzew ozdobny o białych owocach; w uprawie prawdopodobnie do końca XVIII w. Łatwo dziczejąc, rozsiewający się samodzielnie i zadomowiony zwłaszcza w dolinach rzecznych.
Inwazyjność i/lub kategorie obcego elementu flory (Tokarska-Guzik et al.)[234]: - zadomowiony, nieinwazyjny; kenofit; pochodzenie: zachód Ameryki Północnej [czas przybycia na teren Polski: 1824 r. (XVIIIw.?) (introdukcja), XX w.]
- wnika do siedlisk/zbiorowisk: antropogenicznych · częściowo przeobrażonych · o charakterze naturalnym

Zagrożenie dla różnorodności biologicznej w przypadku zadomowienia na obszarach cennych przyrodniczo:
- gdzie stwarza zagrożenie: Lasy i mezofilne zarośla oraz obszary chronione.
- powód uprawy: Krzew ozdobny (owoce) i miododajny, od dawna i powszechnie uprawiany w parkach, cienioznośny. Ma niskie wymagania glebowe, jest odporny na suszę, mróz i zanieczyszczenia powietrza.
- przypadki spontanicznego rozprzestrzeniania się: Od kilkudziesięciu lat, przynajmniej w kilku regionach.
- zalecenia: Zaniechanie uprawy na terenach leśnych.

właściwości i zastosowanie

wymagania uprawowe Symphoricarpos albus (śnieguliczka biała)
🌱
Popularny, uprawiany krzew ozdobny. Atrakcyjny z uwagi na duże białe owoce, zachowujące się do zimy.

Może być stosowany na niskie żywopłoty formowane (50-100 cm wysokości) lub nieformowane (100-150 cm wysokości) oraz jako krzew okrywowy, także do przeciwerozyjnego umacniania skarp.

Z uwagi na rozłogi ekspansywny, z czasem tworzy zwarte zarośla. Miododajny. Owoce zjadane przez ptaki.

Owoce słabo trujące. Czynnikiem toksycznym są alkaloidy o działaniu drażniącym na przewód pokarmowy, skórę i spojówki. W większych ilościach działają także na ośrodkowy układ nerwowy, a w zatruciach masywnych doprowadzają do zaburzeń świadomości.

krzewy liściaste • liście sezonowe
ozdobne owoce • pachnący • 🐝 pożytek pszczeli (miododajny) • roślina trująca
wysokość: 1 – 2 m • szerokość: 1 – 1.5 m
kwitnienie: od czerwca do września • owocowanie: od sierpnia do grudnia

wymagania i uprawa

Symphoricarpos albus (śnieguliczka biała)
🌸
🔆 miejsce:  słoneczne • ⛅ półcieniste • ☁ cieniste • toleruje warunki miejskie • ↭ ekspansywny
💧 woda: gleba przeciętnie wilgotna (świeża) • znosi suszę
☷ gleba: przeciętna ogrodowa
❄️ zimowanie: strefa mrozoodporności 3
Cechuje się niskimi wymaganiami siedliskowymi. Rośnie także na słabszych glebach, w pobliżu drzew, w pełnym zacienieniu; odporny na suszę, zanieczyszczenia powietrza i w pełni mrozoodporny.

Cięcie prowadzi się w końcu lutego lub na początku marca. W starszych krzewach prowadzi się cięcie prześwietlające usuwając 3-4 najstarsze gałęzie lub odmładzające przez przycięcie do 2/3-1/2 długości pędów. Cięcia formujące dla żywopłotów ponawia się w pełni wegetacji latem i wczesną jesienią.

🌱 Sadzenie, wysiew, rozmnażanie:

2 szt./m2 • rozstawa: 70 × 70 cm

🌱 🌸
opcje Bazaru

odmiany (form i odmian #1) analiza dostępności roślin

wybrane okazy · selected collections

#5
jmak.10_6_12
leg. Jarosław Makowski
/Niemcy, Sigmaringen/
#5
bm.060117-23
leg. Bartosz Melzer
/Wejherowo/
#3
js.050309-2
leg. Jacek Soboń
/okolice Wlenia, Pogórze Kaczawskie/
literatura · references
specyfikacja literatury jest widoczna na szerszym ekranie 🛈
  • Sokolov S.Ja., 1962 — Djerjevja i kustarniki SSSR. T.6 p.195+197+332 [119.6]
  • Slavík, B., 1997 — Květena České Republiky 5 p.491 [71.5]
  • Rothmaler W., 2005 — Exkursionsflora von Deutschland, Band 4. Gefäßpflanzen: Kritischer Band. p.535 [40]
  • Rutkowski L., 1998 — Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. p.440 [15]
  • Seneta W., Dolatowsk J., 2000 — Dendrologia. p.499 [12]
  • Haeupler, H., Muer, T., 2000 — Bildatlas der Farn- und Blütenpflanzen Deutshlands. p.469 [9]
  • Rothmaler W., 1995 — Exkursionsflora von Deutschland, Band 3. Gefäßpflanzen: Atlasband. p.404 [11]
  • Bugała, W., 2000 — Drzewa i krzewy. p.527 [38]
  • Tutin T.G. et al., 1976 — Flora Europaea. Volume 4. Plantaginaceae to Compositae (and Rubiaceae) p.45 [150.4]
  • Szafer, Wł., Kulczyński, St., Pawłowski, B., 1988 — Rośliny polskie, cz. I i II. p.625 [3]
  • Burda, P. R., 1998 — Zatrucia ostre grzybami i roślinami wyższymi. p.254 [72]
  • Mirek Z. et al., 2020 — Vascular plants of Poland. An annotated checklist. Rośliny naczyniowe Polski. Adnotowany wykaz gatunków. [491]
  • Zając, A., Zając, M. (Eds.), 2019 — Atlas rozmieszczenia roślin naczyniowych w Polsce: Dodatek - Distribution Atlas of Vascular Plants in Poland: Appendix [432]
  • Tokarska-Guzik B., Dajdok Z., Zając M. i A., Urbisz A., Danielewicz W., Hołdyński Cz., 2012 — Rośliny obcego pochodzenia w Polsce ze szczególnym uwzględnieniem gatunków inwazyjnych [234]
ta strona być może używa ciasteczek (cookies), korzystając z niej akceptujesz ich użycie — więcej informacji