Salix triandra L.

Rozłożysty wysoki krzew, bogato rozgałęziający się, 3-4(6)m wysokości, gałęzie często krzywe. Kora na starszych gałęziach łuszczy się płatami lub łuskami, odsłonięta młoda kora jest cynamonowobrązowa. Pędy jednoroczna elastyczne lub łamliwe, zielonobrązowe, nagie, zwykle rozgałęziające się. Pąki 3-4mm długości, brązowe, spłaszczone, nagie.

Kotki tworzą się równocześnie z listnieniem lub nieco później. Kotki na szypułce, z kilkoma całobrzegimi lub piłkowanymi listkami. Kwiaty męskie z trzema pręcikami, ich nitki w nasadzie owłosione. Nektarniki dwa, jeden dzbankowaty, drugi walcowaty. Kwiaty żeńskie z nagim słupkiem na stopce; szyjka krótka; znamię dwukrotnie podzielone, z krótkimi grubymi łatkami; gruczoł miodnikowy jeden. Przysadki żółtozielone, eliptyczne, rzadko owłosione. W każdej torebce 14-15 nasion.

Wyróżnia się dwa podgatunki:

wierzba migdałowa (Salix triandra ssp. discolor) — liście spodem modroszaro owoszczone; gałązki elastyczne, nie wyłamują się; kora odpada w drobnych łuskach; przysadki długo i dość gęsto owłosione; listki na szypule kotek ostro piłkowane; pąki i młode ogonki liściowe zwykle owłosione; na niżu Polski

Zarośla nadwodne, rowy, brzegi rzek i potoków, odporna na okresowe zalewanie i działanie kry; także sadzona. Na glebach żyznych, gliniastych, głębokich, ze zmiennym poziomem wód gruntowych; światłolubna.