Salix triandra L. [🔉 sa·liks *]

Rozłożysty wysoki krzew, bogato rozgałęziający się, 3-4 (6) m wysokości, gałęzie często krzywe. Kora na starszych gałęziach łuszczy się płatami lub łuskami, odsłonięta młoda kora jest cynamonowobrązowa. Pędy jednoroczna elastyczne lub łamliwe, zielonobrązowe, nagie, zwykle rozgałęziające się. Pąki 3-4 mm długości, brązowe, spłaszczone, nagie.

Liście podługowate do podługowato-lancetowatych, 4-9 cm długości i 1-2 cm szerokości, przynajmniej część liści z blaszką w części środkowej z równoległymi krawędziami. Obustronnie zielone, lśniące lub spodem z białawym woskowym nalotem. Brzeg blaszki liściowej gęsto gruczołowato piłkowany, gruczołki przeważnie przesunięte we wcięcie. Nerwy boczne odchodzą od głównego pod kątem 60-70°. Ogonek liściowy 4-7 (12) mm długości, z pojedynczymi gruczołkami przy krawędzi blaszki. Przylistki wyraźne, na górze często z gruczołkami.

Kotki tworzą się równocześnie z listnieniem lub nieco później. Kotki na szypułce, z kilkoma całobrzegimi lub piłkowanymi listkami. Kwiaty męskie z trzema pręcikami, ich nitki w nasadzie owłosione. Nektarniki dwa, jeden dzbankowaty, drugi walcowaty. Kwiaty żeńskie z nagim słupkiem na stopce; szyjka krótka; znamię dwukrotnie podzielone, z krótkimi grubymi łatkami; gruczoł miodnikowy jeden. Przysadki żółtozielone, eliptyczne, rzadko owłosione. W każdej torebce 14-15 nasion.

Kwitnienie kwiecień-maj.

Wyróżnia się dwa podgatunki:

ssp. triandra — liście spodem żółtozielone; pędy łatwo wyłamują się w nasadzie; kora łuszczy się w wielkich płatach; przysadki rzadko, krótko owłosione; listki na szypule kotek odlegle piłowane do prawie całobrzegich; pąki i młode ogonki liściowe zwykle nagie; przeważnie w górach

wierzba migdałowa (Salix triandra ssp. discolor) — liście spodem modroszaro owoszczone; gałązki elastyczne, nie wyłamują się; kora odpada w drobnych łuskach; przysadki długo i dość gęsto owłosione; listki na szypule kotek ostro piłkowane; pąki i młode ogonki liściowe zwykle owłosione; na niżu Polski

Zarośla nadwodne, rowy, brzegi rzek i potoków, odporna na okresowe zalewanie i działanie kry; także sadzona. Na glebach żyznych, gliniastych, głębokich, ze zmiennym poziomem wód gruntowych; światłolubna.

Gatunek charakterystyczny (Ch.) dla: