Pastinaca sativa L. var. sativa [🔉 * sa·tī·wa]

Pasternak jako warzywo korzeniowe jest uprawiany na niedużą skalę, i raczej amatorsko. Poza tym uprawiany jest jako roślina dla przemysłu spożywczego i paszowa (kilkaset ha).

Pasternak jest uprawiany z siewu nasion na miejsce stałe. Nasiona kiełkują od temperatury powyżej 5°C. Z uwagi na długi okres wschodów wysiewa się je możliwie wcześnie, w zależności od warunków od końca lutego do połowy kwietnia; można też siać późną jesienią.

Przerywa się w fazie 4-5 liści, na 6-8 cm.

Roślina poprzedzająca nie ma większego znaczenia ale ze względów fitosanitarnych nie jest zalecana uprawa po roślinach korzeniowych. Ważne jest aby gleba nie była zachwaszczona. Pasternak długo i nierównomiernie kiełkuje a początkowy wzrost jest powolny, stąd wrażliwość na zachwaszczenie.

Pasternak jest rośliną naszego klimatu, jego dzikie formy pospolicie występują na terenach trawiastych. Jest w zupełności mrozoodporny i zimuje w gruncie bez przykrycia. Wymagania cieplne są niskie, optymalna temperatura wzrostu to 16-18°C. Nasiona kiełkują w temperaturze około 5°C. Siewki znoszą przymrozki do -8°C.

Wymagania wodne są wysokie, zwłaszcza w okresie letnim.

Częścią użytkową jest korzeń spichrzowy przypominający bardzo duży korzeń pietruszki. Liście mogą być wykorzystane na paszę.

Korzenie są długie, podkopuje się je głęboko. Są kruche więc z wyczuciem wyciąga się je i odcina liście pozostawiając kilka mm nad główką korzenia. Korzenie dobrze przechowują się. Przesypane wilgotnym piaskiem i w temperaturze około zera stopni mogą być przechowywane do 6 miesięcy.

Odmiany różnią się długością okresu wegetacji, kształtem i długością korzenia. W Polsce dostępna jest niemal wyłącznie odmiana , jest ona późna i plenna, zdatna przede wszystkim do spożycia zimowego i na paszę.