cechy charakterystyczne
cechy diagnostyczne w kluczu:
występowanie
rodzimy takson flory Polski [491]
Głównie w piętrze reglowym i kosówki Tatr i w Pieninach, wzdłuż potoków schodzi nieco niżej. Ma wapiennych murawach, skałach, piargach.
Różne parametry ekologiczne, z objaśnieniem - opisowym rozwinięciem tekstowym, są podane tekstem po zalogowaniu.
Parametry dotyczące m.in. elementu geograficznego są podane po zalogowaniu.
wybrane okazy · selected collections ⇈
#2
leg. Jacek Soboń
/Ogród Botaniczny we Wrocławiu/
#3
leg. Jacek Soboń
/Słowacja, Wielka Fatra/
#3
leg. Anna Nowak-Dańda
/Dolina Białego, Tatry/
#1
leg. Anna Nowak-Dańda
/Dolina Jaworzynki, Tatry/
#2
leg. Marek Snowarski
/Ogród Botaniczny we Wrocławiu/
/subsp. laricifolia/
właściwości i zastosowanie
wymagania i uprawa
⇈
🌸 Wymagania (optimum rozwoju/konkurencyjności na naturalnych stanowiskach wg ekologicznych liczb wskaźnikowych): światło — pełne słońce • woda — gleba przeciętnie wilgotna • próchnica — gleba mineralno-próchnicza, zasobna w humus • ciepło — miejsce umiarkowanie zimne lub miejsce umiarkowanie chłodne • zwięzłość — gleba inicjalna - skały i szczeliny skalne lub gleba kamienista, żwirowa • żyzność — podłoże ubogie
⇈ 🌱 🌸
nomenklatura, etymologia ℹ️ ⇈
poznanie znaczenia i pochodzenia nazwy ułatwia jej zapamiętanie
Minuartia kitaibelii [🔉 mi·nu·ar·ti·a *] • Alsine laricifolia · Cherleria langii · Minuartia laricifolia ssp. kitaibelli · Minuartia kitaibelii [🔉 mi·nu·ar·ti·a *] • (pl) mokrzyca Kitaibela · mokrzyca modrzewiolistna
-foliūs, -a, -um; -foliatūs, -a, -um
(lat., subst., n)
— przyrostek od folium, -i n. (liść);
częsty drugi człon w przymiotnikach złożonych -folius,-a,-um ("-listny");
częsty w epitetach gatunków np. angustifolius (wąskolistny), cordifolia (sercolistna), alternifolium (różnolistne), ilicifolius (o liściach jak dąb ostrolistny) lub unifolius (jednolistny)
ta strona być może używa ciasteczek (cookies), korzystając z niej akceptujesz ich użycie — więcej informacji