Ligularia dentata (A. Gray) H. Hara

Pochodzi z Dalekiego Wschodu. U nas uprawiana ozdobna bylina ogrodowa. Roślina tworzy okazałą kępę, pędy kwiatostanowe z koszyczkami wzniesione do 100-120 (150) cm wysokości.

Ozdobna z liści, dużych (mogą przekraczać 20 cm szerokości), okrągławych lub nerkowatych, w odmianach spodem ciemno purpurowo lub brązowozielonych. Pędy kwiatowe z kilkoma dużymi (ok. 10 cm średnicy) koszyczkami kwiatowymi. Brzeżne kwiaty języczkowe pomarańczowożółte, tarczka żółta. Kwitnie od sierpnia do września.

Na wilgotne rabaty bylinowe, do sadzenia przy zbiornikach wodnych, w grupach lub pojedynczo w charakterze solitera. Nadaje się do ogrodów naturalistycznych i ogrodów deszczowych. Sprawdza się jako okazała, trwała roślina okrywowa. Przekwitłe pędy kwiatostanowe należy ze względów estetycznych usuwać. Liście zachowują swoją atrakcyjność do końca sezonu wegetacji.

Stanowisko półcieniste lub słoneczne ale wilgotne. Gleba żyzna, nie nazbyt lekka, stale wilgotna, dobrze rośnie na glebach cięższych i podmokłych; odczyn obojętny. W pełni mrozoodporna i długowieczna. Przywiędnięcie liści na słonecznym stanowisku, w ciepłe dni popołudniem, jest normalnym zjawiskiem.

Nasiona (duże, 30-35 szt./g) wysiewa się na rozsadnik, od marca do maja. Wschody trwają do 3 tygodni. Siewki jednokrotnie pikuje. Na miejsce stałe wysadza się w sierpniu lub wrześniu. Rozstawa 40-60 cm (3-6 szt./m²).

Odmiany rozmnaża się przez podział starszych roślin wiosną lub jesienią.