Helianthus salicifolius (słonecznik wierzbolistny)

właściwości i zastosowanie

wymagania uprawowe Helianthus salicifolius (słonecznik wierzbolistny)

takson uprawiany ^[491]

⇈ 🌱

Okazała bylina, do 3m wysokości. Kwitnie bardzo późno, w drugiej połowie września i w październiku.

💠 rabata bylinowa

byliny ogrodowe

wysokość: 2 – 3 m • szerokość: do 70 cm

kwitnienie: od września do października

wymagania i uprawa

⇈ 🌸

🔆 miejsce: ☀ słoneczne

💧 woda: gleba przeciętnie wilgotna (świeża)

☷ gleba: przepuszczalna • przeciętna ogrodowa

❄️ zimowanie: strefa mrozoodporności 4

🌱 Sadzenie, wysiew, rozmnażanie:

przez podział [wiosną]

⇈ 🌱 🌸

odmiany uprawne (#1) ⇒ analiza dostępności roślin i nasion

◑	bez odmiany

symbolami ◼ ◕ ◑ ◔ ○ ▫ pokazano częstość występowania odmiany w ofercie handlowej, od najwyższej do najniższej; nazwy na żółtym tle są linkowane do własnej strony odmiany

wybrane okazy · selected collections ⇈

jmak.121000-3
leg. Jarosław Makowski

21 00 00 - 26
leg. Marek Snowarski
/Ogród Botaniczny w Kielcach/

nomenklatura, etymologia ℹ️ ⇈

poznanie znaczenia i pochodzenia nazwy ułatwia jej zapamiętanie

Helianthus salicifolius A. Dietr. [🔉 he·li·an·tus *] • Helianthus orgyalis DC. [🔉 he·li·an·tus or·gjā·lis] • (pl) słonecznik wierzbolistny

-foliūs, -a, -um; -foliatūs, -a, -um (lat., subst., n) — przyrostek od folium, -i n. (liść); częsty drugi człon w przymiotnikach złożonych -folius,-a,-um ("-listny"); częsty w epitetach gatunków np. angustifolius (wąskolistny), cordifolia (sercolistna), alternifolium (różnolistne), ilicifolius (o liściach jak dąb ostrolistny) lub unifolius (jednolistny)

orgyālis; orgya (lat., subst.) — z greckiego orgyia οργυια - sążeń - miara = odległość pomiędzy czubkami palców rozpostartych rąk dorosłego mężczyzny = 6 stóp = 190,08cm[84.1], wysokość człowieka = co wynosi ok. 3 łokcie[480], w praktyce ok. 170-200cm; orgyalis - na sążeń długi, sążniowy

-al-, -ar- -(is,is,e); -at-, -os-, -ic- -(us,a,um) (lat., suff.) — końcówka dodawana do rdzenia rzeczowników tworzy przymiotnik oznaczający "posiadanie podobnego organu/formy/właściwość/charakteru" np. pectin‑at-us (grzebieniasty), foli‑at-us (ulistniony); końcówki -(al/ar/os/at)- są łacińskie; dla słów z greki używa się -ic- np. con-ic-us zwykle dla oddania silniejszego nasilenia danej cechy, obfitości lub dojrzałości - używa się końcówki -os- w miejsce -at-, np. foli‑os-us (obficie ulistniony); końcówki -ar- używa się w miejsce -al- gdy rdzeń kończy się na l np. lenticul-ar-is; to samo znaczenie przymiotników uzyskuje się końcówkami -form- lub -oid-

literatura · references

specyfikacja literatury jest widoczna na szerszym ekranie 🛈