| ||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||
cechy charakterystyczne
Gatunek bardzo zmienny. Formy różnią się między innymi siłą gałązek bocznych i stopniem ich rozgałęzienia.
W czasie zarodnikowania zwykle brak rozgałęzionych, zielonych pędów płonnych, te wyrastają gdy pędy zarodnionośne zamierają; 10-70(100)cm wysokości i 3-5(6)mm średnicy, bogato okółkowo rozgałęzione (rzadko kiedy nie rozgałęzione lub skąpo). Łodyga płytko żebrowana, z (6)10-12(18) żebrami; żebra gładkie.
Pochwy łodygowe wąsko lejkowate; część poniżej ząbków ±tak długa jak szeroka. Ząbki pochew łodygowych stanowią 1/3-1/2 długości pochwy, z wyraźną bruzdą grzbietową; bez suchobłoniastego obrzeżenia lub z bardzo wąskim, ciemnobrunatne aż czarne;
Pędy zarodnionośne wyrastają w okresie marzec-maj, brązowoczerwone, po wysypaniu zarodników zamierają; (5)10-20(30)cm wysokości i (1)3-5cm średnicy. Pochwy odstające, szeroko lejkowate.
Pospolity gatunek o szerokiej amplitudzie ekologicznej. Częsta roślina synantropijna, spotykana jako chwast na polach, na terenach ruderalnych, przy szlakach komunikacyjnych; poza tym w różnego rodzaju lasach (od łęgowych po świerczyny), na terenach piaszczystych, murawach itd. Na glebach różnego rodzaju, z przewagą wilgotnych i kwaśnych.
wybrane okazy · selected collections ⇈
leg. Marek Snowarski
/ok. Wrocławia, Dolina Bystrzycy, Ratyń-Gałów, na wysokości Jarnołtowa/
leg. Michał Smoczyk, msmoczyk at wp pl
/Równina Torzymska, Rzepinek/
leg. Jerzy Kruk
/Kraków/
leg. Barbara Łotocka
leg. Konrad Kaczmarek
/woj. łódzkie, pow. sieradzki, Sieradz/
/młode pędy płonne/
właściwości i zastosowanie
W medycynie ma zastosowanie Equiseti herba (ziele skrzypu). Są to całe lub pocięte, wysuszone płonne części nadziemne rośliny. Stosowane jako środek moczopędny i przeciwkrwotoczny, zwykle w mieszankach ziołowych. Wchodzi w skład Species antirheumaticae (zioła przeciwreumatyczne), Species diureticae (zioła moczopędne) i Species metabolicae II (zioła metaboliczne II).
