| ||||
|
właściwości i zastosowanie
takson uprawiany [491]
⇈
🌱
Mieszaniec epimedium alpejskiego (Epimedium alpinum) i epimedium wielkokwiatowego (Epimedium grandiflorum) - naturalnie rosną one w wilgotnych lasach Japonii. Bylina kępowa, ok. 40 cm wysokości, o cienkich, pełzających kłączach. Liście odziomkowe, częściowo zimotrwałe; wiosną marmurkowato zielone, latem ciemnozielone; jesienią od brzegu efektownie czerwono i brązowo przebarwiające się, w centrum żółte.
Na rabaty bylinowe i do ogrodów skalnych; dobrze wyglądają w większych grupach. Jako bylina okrywowa w miejscach ±cienistych, na glebie dostatecznie wilgotnej, są wybitnie trwałe (bez potrzeby odnowień rosną do kilkudziesięciu lat).
byliny ogrodowe • zimozielona (wiecznie zielona) • o znaczeniu produkcyjnym
👌 uprawa łatwa • trwała • 🌿 ozdobne liście • 🌺 ozdobne kwiaty
wysokość: 25 – 30 (40) cm • szerokość: 30 – 60 cm
kwitnienie: od kwietnia do maja
wymagania i uprawa
⇈
🌸
🔆 miejsce: ⛅ półcieniste • ☁ cieniste • chłodne
💧 woda: gleba dostatecznie wilgotna
☷ gleba: przepuszczalna • żyzna • mineralno-próchniczna • odczyn zbliżony do obojętnego
❄️ zimowanie: strefa mrozoodporności 5
Stanowiska mniej lub bardziej ocienione; na glebach cięższych, o wysokiej pojemności wodnej ale nie podmokłych, mogą rosnąc też w pełnym słońcu. Gleba żyzna, mineralno-próchniczna, dobrze zdrenowana (nie podmokła), dostatecznie wilgotne, nie przesychająca; w czasie suszy podlewać. We właściwym warunkach rozrasta się bez problemów.
🌱 Sadzenie, wysiew, rozmnażanie (główna/preferowana metoda):
16 szt./m2przez podział [od początku września i zimą lub po kwitnieniu]
przez sadzonki kłączowe [zimą]
⇈ 🌱 🌸
wybrane okazy · selected collections ⇈
nomenklatura, etymologia ℹ️ ⇈
poznanie znaczenia i pochodzenia nazwy ułatwia jej zapamiętanie
Epimedium ×rubrum [🔉 e·pi·me·di·um ru·brum] • Epimedium alpinum var. rubrum [🔉 e·pi·me·di·um al·pī·num wa·ri·e·tas ru·brum] · Epimedium purpureum [🔉 e·pi·me·di·um *] • (pl) epimedium czerwone
ruber, -bra, -brum
(lat., adj.)
— czystoczerwony - czysty i nasycony czerwony z odcieniem między karminową a cynobrową czerwienią;
jak kwiaty miłka letniego (Adonis aestivalis)
alpīnus, -a, -um; alpester, -is; alpicola; alpigenus
(nazwa geograficzna, adj.)
— alpejski (przymiotnik od łacińskiej nazwy pasma górskiego Alpes);
zwykle epitet oznacza, że gatunek rośnie w górach Alpach;
czasem oznacza, że w strefie alpejskiej innych gór;
odmiany epitetu: alpestre (od formy włoskiej i francuskiej), alpicola (lat. przyrostek -cola "zamieszkujący"), alpigenus (lat. przyrostek -gene "rodem z")
ta strona być może używa ciasteczek (cookies), korzystając z niej akceptujesz ich użycie — więcej informacji