Digitaria sanguinalis (L.) Scop. [🔉 di·gi·ta·ri·a *]

Roślina jednoroczna, jara, tworzy luźne kępy. Często fioletowo-czerwono nabiegła.

Źdźbło z 4-9 międzywęźlami. Pochwy liściowe miękko owłosione, rzadziej nagie, zamknięte; kolanka delikatnie owłosione lub nagie. Języczek liściowy do 2 mm długości, tępo zakończony, biały, potem czerwono przebarwiony. Blaszki liściowe nagie lub z włoskami do 3 mm długości, w pączku zwinięte, 3-10(20) cm długości i 3-8(14) mm szerokości.

Kłos złożony, palczasty, z (4)5(-8-10) kłosami, długości 3-15 cm, o osi w przekroju trójkątne.

Kłoski zebrane po 2-5 na krótkich gałązkach przylegających do osi kłosa, zwykle fioletowo nabiegłe, podłużne, 3-3.5 mm długości, 1-1.1 mm szerokości, 0.5-0.9 mm grubości. Kłoski dwukwiatowe, z tego pierwszy kwiat, płonny, zredukowany, pozostała z niego głównie plewka dolna która jest największą i najsilniejszą w kłosku, określa jego długość i formę.

Plewa dolna zredukowana do drobniutkiej łuski, ledwo widoczna.

Plewa górna równa połowie długości plewki dolnej kwiatu płodnego, 3-nerwowa, owłosiona na brzegu i między nerwami.

Plewka dolna pierwszego, płonnego, kwiatu („trzecia plewa”) wyraźnie (5)7-nerwowa, w części płaskowklęsła, brzegiem obejmująca drugą stronę kłoska, owłosiona na brzegu, poza tym naga. Plewki górnej kwiatu płonnego brak.

Ziarniak 1.7-2.0 mm długości, 0.8-1.0 mm szerokości i 0.3-0.4 grubości [5] (2.25-2.5 mm długości i 0.7-1.0 mm szerokości [22.3]), eliptyczny wydłużony, żółty, przeświecający, otoczony twardymi plewkami.

Trawa pospolita na niżu, zwłaszcza w cieplejszych rejonach Polski, jako roślina o wysokich wymaganiach cieplnych późno zaczyna wegetację.