Kłosek składa się z osadki, wyrastających z niej plew, plewek dolnych, i kwiatów.
Pręciki są zwykle trzy. Wyjątkowo dwa (tomka (Anthoxanthum), turówka (Hierochloe) lub jeden (wulpia (Vulpia)). Nitki pręcików są silnie wydłużone podczas kwitnienia, tak że zwisają poza okwiatem, pękają zwykle podłużnie. Trawy są wiatropylne — swobodnie poruszane przez wiatr pylniki rozsiewają z wiatrem duże ilości drobnych, gładkich, ziaren pyłku.
Znamiona siedzące, zwykle dwa, wyjątkowo trzy u drżączek (Briza) lub jedno u bliźniczki psiej trawki (Nardus stricta). Znamię jest przystosowane do wychwytywania pyłku unoszonego w powietrzu — zwykle jest pierzaste, rzadko kropidełkowate (u włośnic (Setaria)) a wyjątkowo nitkowate; kolor jest biały lub jaskrawy.
Po zapyleniu słupek przekształca się w jednonasienną niełupkę zwaną ziarniakiem, zwykle stosunkowo trwało połączoną z plewkami (oplewioną).
Plewy znajdują się w nasadzie kłoska i mogą w mniejszym lub większym stopniu obejmować wyżej położone kwiaty kłoska.
Plewa dolna ma zwykle jeden nerw. Plewa górna ma 3-, 5-, 7-11 nerwów.
plewka dolna
plewka
Powierzchnia plewki może być naga lub owłosiona. Jej zakończenie tępe lub zaostrzone. Plewki dolne mogą być wypukłe i mieć zaznaczoną linię grzbietową (w przekroju są V-kształtne) lub mogą mieć grzbiet zaokrąglony, czasem są niemal płaskie.
Zwykle mają 3-,5-10 nerwów.
Zwykle są w kwiecie dwie łuszczki, wyjątkowo trzy (ostnica (Stipa)) lub jedna (mietlica (Agrostis)). Brak ich u gatunków których plewki nie rozchylają się w czasie kwitnienia — wyczyniec (Alopecurus), tomka (Anthoxanthum).