Dianthus caryophyllus L. [🔉 di·an·tus *]

Płatki korony nagie; płytko ząbkowane. U licznych odmian uprawnych kwiaty ze zwielokrotnioną liczbą płatków “pełne”.

W naturalnych stanowiskach (półwysep Bałkański) bylina, u nas uprawiany w licznych odmianach jako kwiat dwuletni lub kwiat roczny z rozsady oraz jako kwiat szklarniowy uprawiany na kwiat cięty. W cieplejszych rejonach kraju, w sprzyjających warunkach, może zimować w gruncie.

Goździk stosowany głównie na rabatach. Odmiany niskie dobre do ogrodów skalnych, na obwódki i do kobierców kwiatowych. Można też uprawiać je w pojemnikach. Odmiany wysokie dobre na kwiat cięty z uwagi na długie utrzymywanie się w wazonie i przyjemny zapach kwiatów.

Stanowisko słoneczne, optymalnie rozwija się i kwitnie w umiarkowanych temperaturach, nie przekraczających znacznie 20°C. Gleba żyzna (ale nie w pierwszym roku po nawożeniu nawozami organicznymi), wilgotna, w razie suszy trzeba podlewać; odczyn zasadowy lub obojętny.

Uprawa w cyklu dwuletnim zaczyna się od wysiewu nasiona (500-700 szt./g) w maju lub czerwcu, z jednokrotnym pikowanie w w rozstawie co 5-6 cm. Na docelowe miejsca wysadza się przed końcem sierpnia. Na zimę należy okryć luźnymi gałązkami.

Przy uprawie jednorocznej nasiona wysiewa się możliwie wcześnie, np. już w lutym/marcu lub jeszcze prędzej gdy posiadamy po temu szklarniowe warunki i możemy doświetlać młode rośliny. W procesie przygotowania rozsady dwukrotnie pikujemy. Siewkom można uszczknąć wierzchołek pędu dla lepszego rozkrzewienia. Rozsadę można wysadzać do ogrodu w połowie maja, po wiosennych przymrozkach.