cechy charakterystyczne
cechy diagnostyczne w kluczu:
Krzew pnący się o bardzo silnym wzroście, pędy 6-8(12)m długości, 1-2(5)cm średnicy, kanciasto żeberkowane; jednoroczne pilśniowato owłosione.
Kwiaty liczne w wiechowatych kwiatostanach, szczytowych lub w kątach liści. Listki okwiatu białe lub z zewnątrz zielonkawe.
Kwitnienie czerwiec-wrzesień.
występowanie
antropofit zadomowiony we florze Polski [491]
pokazana po zalogowaniu
pokazana po zalogowaniu
Pnącze uprawiane i zdziczałe na terenie całego kraju (częściej na zachodzie Polski) i w dolinach dużych rzek. Brzegi lasów liściastych, zakrzaczenia, ruderalne tereny miejskie.
Gatunek charakterystyczny (Ch.) dla:
Różne parametry ekologiczne, z objaśnieniem - opisowym rozwinięciem tekstowym, są podane tekstem po zalogowaniu.
Inwazyjność i/lub kategorie obcego elementu flory /Tokarska-Guzik et al. (2012) [234]/:
• zadomowiony, inwazyjny
• inwazyjny regionalnie
• kenofit
• Pochodzenie: zachodnia, środkowa i południowa Europa, północno-zachodnia Afryka, Azja (Kaukaz).
• Czas przybycia na teren Polski: XVIIIw., 1847r.
• Kategoria inwazyjności: II (średnia) 12pkt.: gatunek przynajmniej w niektórych regionach o ujawnionej zdolność inwazyjnej przez zwiększanie zajmowanej powierzchni lub liczby stanowisk
• Zagrożenia: ekologiczne (bardzo istotne)
• Zasięg regionalny (występuje w dwóch i większej liczbie regionów lub województw)
• Populacje: występują na przeważającym obszarze Polski, przeważnie z dużą liczbą osobników lub w dużych skupieniach
• Dynamika: utrzymuje się na dotychczasowych stanowiskach
• Kolonizuje siedliska/zbiorowiska: głównie antropogeniczne ale z możliwością wejścia w częściowo przeobrażone lub o charakterze naturalnym
• Wnika do siedlisk/zbiorowisk: antropogenicznych · częściowo przeobrażonych · o charakterze naturalnym.
• Główne typy siedlisk będących przedmiotem zainteresowania Wspólnoty, do których wnika:
· 6210 (szczególnie) — murawy kserotermiczne (Festuco-Brometea i ciepłolubne murawy z Asplenion septentrionalis-Festucion pallentis); priorytetowe "gdy występują na nich ważne stanowiska storczyków"
· 9170 — grąd środkowoeuropejski i subkontynentalny (Galio-Carpinetum, Tilio-Carpinetum)
· 91F0 — łęgowe lasy dębowo-wiązowo-jesionowe (Ficario-Ulmetum)
• zadomowiony, inwazyjny
• inwazyjny regionalnie
• kenofit
• Pochodzenie: zachodnia, środkowa i południowa Europa, północno-zachodnia Afryka, Azja (Kaukaz).
• Czas przybycia na teren Polski: XVIIIw., 1847r.
• Kategoria inwazyjności: II (średnia) 12pkt.: gatunek przynajmniej w niektórych regionach o ujawnionej zdolność inwazyjnej przez zwiększanie zajmowanej powierzchni lub liczby stanowisk
• Zagrożenia: ekologiczne (bardzo istotne)
• Zasięg regionalny (występuje w dwóch i większej liczbie regionów lub województw)
• Populacje: występują na przeważającym obszarze Polski, przeważnie z dużą liczbą osobników lub w dużych skupieniach
• Dynamika: utrzymuje się na dotychczasowych stanowiskach
• Kolonizuje siedliska/zbiorowiska: głównie antropogeniczne ale z możliwością wejścia w częściowo przeobrażone lub o charakterze naturalnym
• Wnika do siedlisk/zbiorowisk: antropogenicznych · częściowo przeobrażonych · o charakterze naturalnym.
• Główne typy siedlisk będących przedmiotem zainteresowania Wspólnoty, do których wnika:
· 6210 (szczególnie) — murawy kserotermiczne (Festuco-Brometea i ciepłolubne murawy z Asplenion septentrionalis-Festucion pallentis); priorytetowe "gdy występują na nich ważne stanowiska storczyków"
· 9170 — grąd środkowoeuropejski i subkontynentalny (Galio-Carpinetum, Tilio-Carpinetum)
· 91F0 — łęgowe lasy dębowo-wiązowo-jesionowe (Ficario-Ulmetum)
właściwości i zastosowanie
wybrane okazy · selected collections ⇈
#9
leg. Marek Snowarski
/Wrocław, ul. Ratajów/
#3
leg. Antoni Mielnikow
/Piekary Śląskie/
#16
leg. Barbara Łotocka
#2
leg. Marek Snowarski
/Wrocław, ul. Chociebuska, nasyp wiaduktu drogowego/
#9
leg. Marek Snowarski
/Park Grabiszyński, Wrocław/
Clematis vitalba tworzy mieszańca:
nomenklatura, etymologia ℹ️ ⇈
poznanie znaczenia i pochodzenia nazwy ułatwia jej zapamiętanie
Clematis vitalba [🔉 klē·ma·tis *] • (pl) powojnik pnący
clēmatis, -idis
(lat. z gr., subst., f)
— łacińska transliteracja greckiego klematis κληματις (gałązka), od klema κλημα, klematos - (młody) pęd, łoza winna);
używana w starożytności jako nazwa wszelkich pnączy (z pominięciem winorośli) i roślin ścielących się (np. barwinek pospolity (Vinca minor))
ta strona być może używa ciasteczek (cookies), korzystając z niej akceptujesz ich użycie — więcej informacji