|
występowanie
• lokalnie zadomowiony
• kenofit
• Pochodzenie: północny-wschód Ameryki Północnej.
• Czas przybycia na teren Polski: 1824r. (introdukcja), XXw.
• Wnika do siedlisk/zbiorowisk: antropogenicznych · częściowo przeobrażonych · o charakterze naturalnym.
• Zagrożenie dla różnorodności biologicznej w przypadku zadomowienia na obszarach cennych przyrodniczo:
- gdzie stwarza zagrożenie: Torfowiska i obszary chronione.
- powód uprawy: Krzew owocowy uprawiany na plantacjach. Czasem sadzony na terenach leśnych, przy drogach leśnych.
- przypadki spontanicznego rozprzestrzeniania się: Od kiludziesięciu lat na Pomorzu.
- zalecenia: Zaniechanie uprawy na torfowiskach.
właściwości i zastosowanie
Owoce dostarczają cierpkiego soku o wyjątkowo intensywnej ciemnej barwie. Barwa zachowuje się także w bardzo dużym rozcieńczeniu, przez co sok jest użytecznym dodatkiem barwiącym w przetwórstwie spożywczym (soki, dżemy itp.). Same owoce z uwagi na dużą cierpkość nie nadają się bezpośredniego spożycia, chyba że przez skrajnych amatorów. Operacje typu przemrażanie, czy suszenie, nie zmniejszają jej w sposób istotny. Są używane jako niewielki ilościowo dodatek do przetworów z innych owoców.
Walorem ozdobnym jest dość ładny pokrój i liście, zwłaszcza przebarwione jesienią na ciepłe barwy pomarańczowo-czerwono-czerwonobrązowo-rude, białe kwiaty i czarne owoce utrzymujące się na krzewie przez całą jesień i część zimy.
W ziołolecznictwie (nie ma w farmakopei) stosuje się Aroniae fructus (owoc aronii).
wymagania i uprawa
⇈ 🌱 🌸
odmiany uprawne (#5) ⇒ analiza dostępności roślin i nasion
▫ | bez odmiany |
‘Galicjanka’ | |
▫ | ‘Hugin’ — niski, zwarty krzew, do 1 m wysokości |
‘Nero’ | |
▫ | ‘Viking’ |