- lokalnie zadomowiony, nieinwazyjny; kenofit; pochodzenie: północny-wschód Ameryki Północnej [czas przybycia na teren Polski: 1824r. (introdukcja), XXw.] - wnika do siedlisk/zbiorowisk: antropogenicznych · częściowo przeobrażonych · o charakterze naturalnym
Zagrożenie dla różnorodności biologicznej w przypadku zadomowienia na obszarach cennych przyrodniczo:
- gdzie stwarza zagrożenie: Torfowiska i obszary chronione.
- powód uprawy: Krzew owocowy uprawiany na plantacjach. Czasem sadzony na terenach leśnych, przy drogach leśnych.
- przypadki spontanicznego rozprzestrzeniania się: Od kiludziesięciu lat na Pomorzu.
- zalecenia: Zaniechanie uprawy na torfowiskach.
Owoce dostarczają cierpkiego soku o wyjątkowo intensywnej ciemnej barwie. Barwa zachowuje się także w bardzo dużym rozcieńczeniu, przez co sok jest użytecznym dodatkiem barwiącym w przetwórstwie spożywczym (soki, dżemy itp.).
Same owoce z uwagi na dużą cierpkość nie nadają się bezpośredniego spożycia, chyba że przez skrajnych amatorów. Operacje typu przemrażanie, czy suszenie, nie zmniejszają jej w sposób istotny. Są używane jako niewielki ilościowo dodatek do przetworów z innych owoców.
Walorem ozdobnym jest dość ładny pokrój i liście, zwłaszcza przebarwione jesienią na ciepłe barwy pomarańczowo-czerwono-czerwonobrązowo-rude, białe kwiaty i czarne owoce utrzymujące się na krzewie przez całą jesień i część zimy.
W ziołolecznictwie (nie ma w farmakopei) stosuje się Aroniae fructus (owoc aronii).
Aronia ×prunifolia · aronia śliwolistna