cechy charakterystyczne
cechy diagnostyczne w kluczu:
Bylina; korzeń rzepowato zgrubiały.
Pęd wzniesiony, sztywny.
Kwiatostan prosty lub rozgałęziony, osie i szypułki kwiatowe owłosione gruczołowatymi lub niegruczołowato krętymi włoskami, przy czym szypułki poniżej przykwiatków głównie owłosione niegruczołowato.
Szypułki kwiatowe proste, odstające od osi pod kątem prostym.. Przykwiatki lancetowate lub łopatkowate, owłosione.
Szczyty miodników główkowate, nie zawsze sięgają szczytu hełmu.
Słupków (2)3(4, rzadko 5), nagie lub na stronie grzbietowej (odosiowej) owłosione.
Nasiona czworokątne, gładkie lub czasem po jednej stronie pomarszczone, z trzeba podługowatymi skrzydełkami (jedno z nich silniej rozwinięte), płodne.
występowanie
rodzimy takson flory Polski [491]
Gatunek podlega ochronie ścisłej
(poz. 1.217 wg aktualnego rozporządzenia).
Do ustawowej ochrony został włączony w 1983 roku.
Spontaniczny mieszaniec tojadu mocnego morawskiego (Aconitum firmum ssp. moravicum) i tojadu kosmatego (Aconitum maninense) występujący w zasięgu gatunków rodzicielskich. Prawdopodobnie zawleczony przez działalność pasterską poza obszar Tatr. U nas występuje w Tatrach i Beskidach Zachodnich (Babia Góra i Pilsko).
Endemit Karpat Zachodnich.
Podgatunek typowy występuje tylko na Słowacji.