Vicia tenuifolia Roth [🔉 wi·ci·a *]

Byliny. Pędy wzniesione, podnoszące się lub pnące się, 60 – 150 cm długości. Łodygi grube, sztywne, 4-kanciaste lub wąsko oskrzydlone, nagie lub wyłysiałe, rozgałęzione.

Grona (12) 20 – 30-kwiatowe, dłuższe od liścia wspierającego. Kwiaty o słabym ale wyraźnym zapachu. Blaszka żagielka szersza od paznokcia i (1.5) 2× dłuższa od niego; jasnoniebieska do jasnoniebiesko purpurowej.

Strąki 20 – 35 mm długości i 5 – 8 mm szerokości, łupiny grube i sztywne, ich wnętrze z gąbczastą tkanką oddzielającą nasiona. Nasiona ok. 4 mm średnicy, znaczek zajmuje 1/4 – 1/5 obwodu nasiona. Okres kwitnienia wyraźnie odgraniczony od dojrzewania nasion — kwiaty i dojrzałe strąki nie występują równocześnie na tej samej roślinie.

Suche skraje lasów, zarośla, murawy kserotermiczne, zbocza, w miejscach bez zwartej roślinności. Preferuje gleby ciężkie, zasadowe, suche, ciepłe, miejsca nasłonecznione.