Scorzonera hispanica L. [🔉 skor·zo·ne·ra *]

Częścią jadalną są mięsiste korzenie spichrzowe.

Wężymord jest byliną, jako warzywo uprawia się go jednorocznie, z siewu do gruntu na miejsce stałe. Wysiewa się od końca marca do końca kwietnia. Zbyt wczesny siew niesie ryzyko pośpiechowatości, zbyt późny może skutkować drobniejszym korzeniami. Rozstawa rzędów 30 – 40 cm, w rzędzie przerywa się na 5 – 8 cm, sieje się na głębokość 1 – 3 cm. Nasiona kiełkują dwa tygodnie lub znacznie dłużej; dla wczesnego wyznaczenia rzędów zaleca się niewielką domieszkę nasion szybko kiełkujących np. rzodkiewki lub sałaty. W początkowym okresie rośliny rosną wolno i są wrażliwe na zachwaszczenie oraz zaskorupianie się gleby.

Tworzeniu się pędów kwiatostanowych towarzyszy włóknienie korzeni. Usunięcie takich pędów odwraca proces i po dwóch tygodniach korzenie są bezwłókniste.

Wymagania cieplne są umiarkowane. Jest to roślina dobrze dostosowana do naszego klimatu i może zimować w gruncie. Ma długi okres wegetacji.

Gleba musi być głęboko uprawiona, z duża zawartością próchnicy, gliniasta lub piaszczysto-gliniasta. Odczyn obojętny, nie znosi gleb kwaśnych. Umiarkowanie wilgotna, poziom wód gruntowych musi być poniżej 80 cm.

Korzenie są odporne na mrozy. Zbiera się je późno w październiku. Gdy gleba nie jest zamarznięta można zbierać i zimą, a także wiosną. Przy późnym zbiorze korzenie mogą mieć puste przestrzenie i gorszą barwę miąższu.

Wykopane, nieuszkodzone korzenie dobrze przechowują się w temperaturze około zera, przesypane wilgotnym piaskiem. Można też przechowywać w gruncie i wykopywać w miarę potrzeby.

Odmiany różnią się długością korzeni, skłonnością do rozwidleń, długością okresu wegetacji.