występowanie
antropofit zadomowiony we florze Polski [491]
Znajduje się na ministerialnej liście inwazyjnych gatunków obcych stwarzających zagrożenie dla Polski (zał.2/16) rozprzestrzenionych na szeroką skalę. Jeśli usunięte pozostają w miejscu i zawierają nasiona, to nie wymagają głębokiego zakopania (§4.4.1.a).
Gatunek z Azji Wschodniej, rosnący tam wzdłuż wąwozów i cieków w górach od Sachalinu do Japonii.
W Europie uprawiany od drugiej połowy XIX w. jak bylina ozdobna i miododajna. Szybko dziczejący z uprawy, inwazyjny, i znacznie ekspansywny.
Różne parametry ekologiczne, z objaśnieniem - opisowym rozwinięciem tekstowym, są podane tekstem po zalogowaniu.
Inwazyjność i/lub kategorie obcego elementu flory /Tokarska-Guzik et al. (2012) [234]/:
• zadomowiony, inwazyjny
• inwazyjny w skali kraju
• kenofit
• Pochodzenie: Azja wschodnia.
• Czas przybycia na teren Polski: 1903r.
• Kategoria inwazyjności: IV (najwyższa) 19pkt.: gatunek o bardzo dużym wpływie w Polsce — znana jest zarówno duża liczba stanowisk i duża liczebność na nich; zwiększa się liczba stanowisk lub zajmowany obszar
• Zagrożenia: ekologiczne (bardzo istotne), ekonomiczne (bardzo istotne), społeczne (bardzo istotne)
• Zasięg krajowy (występuje na przeważającym obszarze Polski)
• Populacje: występują na całym terenie Polski, przeważnie z dużą liczbą osobników, tworząc rozległe łany
• Dynamika: stopniowo zajmuje nowe stanowiska
• Kolonizuje siedliska/zbiorowiska: głównie antropogeniczne ale z możliwością wejścia w częściowo przeobrażone lub o charakterze naturalnym
• Wnika do siedlisk/zbiorowisk: antropogenicznych · częściowo przeobrażonych · o charakterze naturalnym.
• Główne typy siedlisk będących przedmiotem zainteresowania Wspólnoty, do których wnika:
· 3240 — zarośla wierzby siwej na kamieńcach i żwirowiskach górskich potoków (Salici-Myricarietum część – z przewagą wierzby)
· 6430 (szczególnie) — ziołorośla górskie (Adenostylion alliariae) i ziołorośla nadrzeczne (Convolvuletalia sepium)
· 91E0 — łęgi wierzbowe, topolowe, olszowe i jesionowe (Salicetum albo-fragilis, Populetum albae, Alnenion glutinoso-incanae, olsy źródliskowe)
• zadomowiony, inwazyjny
• inwazyjny w skali kraju
• kenofit
• Pochodzenie: Azja wschodnia.
• Czas przybycia na teren Polski: 1903r.
• Kategoria inwazyjności: IV (najwyższa) 19pkt.: gatunek o bardzo dużym wpływie w Polsce — znana jest zarówno duża liczba stanowisk i duża liczebność na nich; zwiększa się liczba stanowisk lub zajmowany obszar
• Zagrożenia: ekologiczne (bardzo istotne), ekonomiczne (bardzo istotne), społeczne (bardzo istotne)
• Zasięg krajowy (występuje na przeważającym obszarze Polski)
• Populacje: występują na całym terenie Polski, przeważnie z dużą liczbą osobników, tworząc rozległe łany
• Dynamika: stopniowo zajmuje nowe stanowiska
• Kolonizuje siedliska/zbiorowiska: głównie antropogeniczne ale z możliwością wejścia w częściowo przeobrażone lub o charakterze naturalnym
• Wnika do siedlisk/zbiorowisk: antropogenicznych · częściowo przeobrażonych · o charakterze naturalnym.
• Główne typy siedlisk będących przedmiotem zainteresowania Wspólnoty, do których wnika:
· 3240 — zarośla wierzby siwej na kamieńcach i żwirowiskach górskich potoków (Salici-Myricarietum część – z przewagą wierzby)
· 6430 (szczególnie) — ziołorośla górskie (Adenostylion alliariae) i ziołorośla nadrzeczne (Convolvuletalia sepium)
· 91E0 — łęgi wierzbowe, topolowe, olszowe i jesionowe (Salicetum albo-fragilis, Populetum albae, Alnenion glutinoso-incanae, olsy źródliskowe)
wybrane okazy · selected collections ⇈
#1
leg. Jacek Soboń
/Pogórze Izerskie, k.Wlenia/
właściwości i zastosowanie
wymagania i uprawa
⇈
🌸
🔆 miejsce: ↭ ekspansywna
Wymagania (optimum rozwoju/konkurencyjności na naturalnych stanowiskach wg ekologicznych liczb wskaźnikowych): światło — umiarkowane słońce • woda — gleba przeciętnie wilgotna lub gleba wilgotna • próchnica — gleba mineralno-próchnicza, zasobna w humus • ciepło — miejsce przeciętnie ciepłe • zwięzłość — gleba średnio zwięzła • żyzność — podłoże żyzne
⇈ 🌱 🌸
ten gatunek tworzy mieszańca:
nomenklatura, etymologia ℹ️ ⇈
poznanie znaczenia i pochodzenia nazwy ułatwia jej zapamiętanie
Reynoutria sachalinensis [🔉 rej·nu·tri·a *] • Polygonum sachalinense [🔉 po·ly·go·num *] • (pl) rdestowiec sachaliński · falopia sachalińska · rdest sachaliński
Reyno͡utria
(nazwa osobowa, subst.)
— nazwa na cześć flamandzkiego przyrodoznawcy XVIw. Karel van Sint-Omaars (1533-69) znanego też jako Baron van Reynoutre, przyjaciela innego flamandzkiego botanika Mathiasa de l'Obela (Lobelius)
ta strona być może używa ciasteczek (cookies), korzystając z niej akceptujesz ich użycie — więcej informacji