Melica picta K. Koch [🔉 me·li·ka *]

Trawa wieloletnia, z bardzo krótkimi rozłogami, zwykle gęstokępkowa lub gęstodarniowa, pędy 30-40 cm wysokości.

Szczyt kłoska zaostrzony. Plewy zielone, przy brzegu czerwonofioletowe (stąd epitet gatunkowy), rzadziej całe czerwonofioletowe. Plewka dolna bez wystających żyłek, prawie nagie (tylko w górze z rozproszonymi zadziorkami), błyszczące, w pierwszym kwiecie 5-6.5 mm długości.

Gatunek charakterystyczny dla suchych i ciepłych dąbrów, rzadziej w innego rodzaju lasach liściastych, częstszy na południowy-wschód od Polski. U nas stwierdzona w okolicach Przemyśla [100].

Bardzo podobna do perłówki kolorowej (Melica picta), różni się dobitniej dwoma cechami: plewki dolne z wystającymi żyłkami, języczek liściowy bardzo krótki, 0.1-0.3(1) mm długości.

Trawa ta ma długie rozłogi, jest luźnokępkowa lub tworzy luźne darnie, źdźbło pod kwiatostanem jest szorstkie. Górna powierzchnia liścia z rzadkimi włoskami; pochwa liściowa szorstka.

Gatunek częsty w świeżych i wilgotnych lasach liściastych, w zaroślach.