Impatiens glandulifera (niecierpek himalajski)

opis

cechy diagnostyczne w kluczu:

⇑ kl 837 "liście naprzeciwległe lub po 3 w okółku, rośliny bardzo duże" w "Impatiens (niecierpek)"

⇑ kl 4053 "kwiaty grzbieciste z ostrogą" w "dwuliścienne - okwiat niezróżnicowany lub zredukowany - zielne"

Liście naprzeciwległe, po 3 w okółku.

Kwiaty duże, 3-3.5 (4) cm długości, różowe, rzadko białe, z małą zakrzywioną ostrogą.

Rośliny wysokie (1-2.5 m) o bardzo grubej łodydze.

występowanie

antropofit zadomowiony we florze Polski ^[491]

wystepowanie - Impatiens glandulifera (niecierpek himalajski)

Znajduje się na ministerialnej liście inwazyjnych gatunków obcych stwarzających zagrożenie dla Unii Europejskiej (zał.1/74) rozprzestrzenionych na szeroką skalę.

ekologiczne liczby wskaźnikowe Impatiens glandulifera (niecierpek himalajski)

Roślina roczna z Himalajów. Uprawiana w Europie od początku XIX w. jako ozdobna i miododajna. Pierwsze stanowiska synantropijne notowano w Polsce w końcu XIX w. Kontynuuje swoją ekspansję; częstsza na południu kraju. Rośnie w zaroślach nadwodnych i na siedliskach ruderalnych.

Gatunek charakterystyczny (Ch.) dla:

Różne parametry ekologiczne, z objaśnieniem - opisowym rozwinięciem tekstowym, są podane tekstem po zalogowaniu.

Inwazyjność i/lub kategorie obcego elementu flory /Tokarska-Guzik et al. (2012)^[234]/:
• zadomowiony, inwazyjny
• inwazyjny w skali kraju
• kenofit
• Pochodzenie: Azja środkowa (Himaleje).
• Czas przybycia na teren Polski: 1890r.
• Kategoria inwazyjności: IV (najwyższa) 16pkt.: gatunek o bardzo dużym wpływie w Polsce — znana jest zarówno duża liczba stanowisk i duża liczebność na nich; zwiększa się liczba stanowisk lub zajmowany obszar
• Zagrożenia: ekologiczne (bardzo istotne)
• Zasięg krajowy (występuje na przeważającym obszarze Polski)
• Populacje: występują na całym terenie Polski, przeważnie z dużą liczbą osobników, tworząc rozległe łany
• Dynamika: stopniowo zajmuje nowe stanowiska
• Kolonizuje siedliska/zbiorowiska: przede wszystkim częściowo przeobrażone lub o charakterze naturalnym
• Wnika do siedlisk/zbiorowisk: antropogenicznych · częściowo przeobrażonych · o charakterze naturalnym.
• Główne typy siedlisk będących przedmiotem zainteresowania Wspólnoty, do których wnika:
· 3240 — zarośla wierzby siwej na kamieńcach i żwirowiskach górskich potoków (Salici-Myricarietum część – z przewagą wierzby)
· 6430 (szczególnie) — ziołorośla górskie (Adenostylion alliariae) i ziołorośla nadrzeczne (Convolvuletalia sepium)
· 91E0 — łęgi wierzbowe, topolowe, olszowe i jesionowe (Salicetum albo-fragilis, Populetum albae, Alnenion glutinoso-incanae, olsy źródliskowe)