| |||
| |||
|
cechy charakterystyczne
cechy diagnostyczne w kluczu:
Kłącze grube (3× grubsze od łodygi), krótkie, bez rozłogów.
Liście wąskoelitpyczne, w górnej połowie najszersze, z obu stron sinozielone, cienkie i delikatne. Szypułki kwiatowe przed kwitnieniem są zwisłe. Płatki korony bez kończyka.
Lasy liściaste i ich skraje.
Gatunek charakterystyczny (Ch.) dla:
Gatunek wyróżniający (D.) dla:
Różne parametry ekologiczne, z objaśnieniem - opisowym rozwinięciem tekstowym, są podane tekstem po zalogowaniu.
wybrane okazy · selected collections ⇈
#3
leg. Jacek Soboń
/Arboretum Wojsławice/
Galium schultesii
przytulia Schultesa
rodzimy takson flory Polski[491]
pokazana po zalogowaniu
Podobna, częstsza na wschodzie Polski, przytulia Schultesa (Galium schultesii) ma długie, cienkie kłącze z rozłogami. Łodyga w górze pędu jest wyraźnie 4-kanciasta. Liście z wierzchu ciemnozielone, od spodu sine. Szypułki kwiatowe przed kwitnieniem nie zwisłe, ukośnie wzniesione. Płatki korony z wyraźnym kończykiem.
nomenklatura, etymologia ℹ️ ⇈
poznanie znaczenia i pochodzenia nazwy ułatwia jej zapamiętanie
Galium sylvaticum [🔉 ga·lĭ·um syl·wā·ti·kum] • (pl) przytulia leśna
sylvāticus, -a, -um; sylvestris (-ter), -is, -e; silvāticus, silvestris
(lat., adj.)
— leśny, występujący w lasach; także dziki, bytujący w lasach lub zaroślach - w opozycji do uprawianych;
także formy silvaticus, silvestris, silvester;
od lat. rzeczownika sylva, silva, -ae (f) las
ta strona być może używa ciasteczek (cookies), korzystając z niej akceptujesz ich użycie — więcej informacji