opis
Roślina jednoroczna, ozima. Korzeń wrzecionowaty, cienki, z korzeniami bocznymi odchodzącymi prostopadle.
Liście odziomkowe w przyziemnej różyczce szerokojajowato lancetowate, 6-12 cm długości i (1.5)2-4 cm szerokości, zwężające się w szeroki ogonek liściowy; brzegiem grubo ząbkowane; owłosione podobnie jak trzon; w czasie kwitnienia może ich już nie być.
Koszyczki liczne (40-120 sztuk) zebrane w wierzchotkowaty kwiatostan w formie rozrzutki; gałązki kwiatostanu rzadko owłosione lub niemal nagie; liście w obrębie kwiatostanu podobne do górnych liści łodygowych, im wyżej, tym drobniejsze.
Brzeżnych kwiatów języczkowatych, żeńskich, ok. 50, 7-10 mm długości, 0.8 mm szerokości; języczki płaskie, na końcu zaokrąglone lub tęposzpiczaste, skierowane na boki, o 5-7 mm wychodzące poza brzeg okrywy; białe do bladoróżowych, bladoliliowych; rurka korony 1.7 mm długości, w górnej połowie z rozproszonymi, przylegającymi, dość długimi włoskami.
Tarczka koszyczka półkulista, mała, do 6 mm średnicy. Kwiaty rurkowate, obupłciowe, 3 mm długie, w środkowej części krótko, przylegająco owłosione; korona żółta, 0.9 mm średnicy, rurka korony w górze ma 0.6 mm średnicy; ząbki korony 0.4 mm długości i 0.3 szerokości, rozchylają się ukosem w górę.
Pospolicie na terenie całego kraju. Tereny ruderalne, pobocza dróg, siedliska trawiaste. Preferuje gleby żyzne, stosunkowo suche do wilgotnych.
• zadomowiony, inwazyjny
• inwazyjny w skali kraju
• kenofit
• Pochodzenie: północ Ameryki Północnej.
• Czas przybycia na teren Polski: 1830r.
• Kategoria inwazyjności: II (średnia) 12pkt.: gatunek przynajmniej w niektórych regionach o ujawnionej zdolność inwazyjnej przez zwiększanie zajmowanej powierzchni lub liczby stanowisk
• Zagrożenia: ekologiczne (zauważalne), ekonomiczne (brak lub nieznane), społeczne (brak lub nieznane)
• Zasięg krajowy (występuje na przeważającym obszarze Polski)
• Populacje: występują na przeważającym obszarze Polski, przeważnie z dużą liczbą osobników lub w dużych skupieniach
• Dynamika: stopniowo zajmuje nowe stanowiska
• Kolonizuje siedliska/zbiorowiska: wyłącznie antropogeniczne
• Wnika do siedlisk/zbiorowisk: antropogenicznych · częściowo przeobrażonych.
• Główne typy siedlisk będących przedmiotem zainteresowania Wspólnoty, do których wnika:
· 3220 — pionierska roślinność na kamieńcach górskich potoków
· 6210 — murawy kserotermiczne (Festuco-Brometea i ciepłolubne murawy z Asplenion septentrionalis-Festucion pallentis); priorytetowe "gdy występują na nich ważne stanowiska storczyków"
zmienność
Na takson ten składa się szereg klonów rozmnażających się apomiktycznie. Różnią się one formą liści, stopniem i rodzajem owłosienia, barwą i długością kwiatów języczkowych. Dzielone są na dwa podgatunki.
Erigeron annuus ssp. annuus
przymiotno białe typowe
Wszystkie liście łodygowe odlegle grubo ząbkowane (za wyjątkiem najmniejszych, najwyższych), siedzące, szeroko lancetowate, ostro zakończone.
Kwiaty języczkowe zwykle jasnoróżowe, jasnoliliowe, rzadko białe; języczki przeważnie dłuższe niż u drugiego podgatunku.
Rozproszony na niżu.
Erigeron annuus ssp. annuus - ssp. septentrionalis.
Erigeron annuus ssp. septentrionalis
przymiotno białe północne
Środkowe i górne liście łodygowe całobrzegie, siedzące. Liście odziomkowe i dolne łodygowe na szerokim ogonku, lancetowate, często są brzegiem grubo ząbkowane.
Kwiaty języczkowe zwykle białe, rzadko fioletowawe; języczki przeważnie krótsze niż niż u drugiego podgatunku.
Pospolity na terenie całego kraju.
Erigeron annuus ssp. annuus - ssp. septentrionalis.