opis
Rośliny jednoroczne, duże 30-110(150)cm, zwykle ponad 1m wysokości, z ±wzniesioną łodygą. Dojrzałe rośliny ze zwisającymi szczytowymi gałązkami.
Podkwiatki ±całobrzegie, w nasadzie zaokrąglone, ich powierzchnia z bez wyrostków, zwykle ponad 5mm długości. Podkwiatki luźno rozstawione, dwóch rodzajów: duże owalne do jajowatych, 5-6mm długości i ok. 5mm szerokości oraz małe o podobnym kształcie, o długości ok. 2mm. Nasiona z dużych podkwiatków żółtawobrązowe, płaskie i matowe, 3.2-4.1mm średnicy; owoce z małych podkwiatków czarnobrązowe, błyszczące 1.8-2.2mm średnicy.
występowanie
antropofit zadomowiony we florze Polski [491]
Siedliska ruderalne, pobocza dróg i ścieżek. Preferuje gleby zasobne w wapń, czasem nieco zasolone.
Gatunek charakterystyczny (Ch.) dla:
Różne parametry ekologiczne, z objaśnieniem - opisowym rozwinięciem tekstowym, są podane tekstem po zalogowaniu.
Inwazyjność i/lub kategorie obcego elementu flory /Tokarska-Guzik et al. (2012) [234]/:
• zadomowiony
• kenofit (Kn)
• Pochodzenie: Europa zachodnia, Azja i Afryka.
• Czas przybycia na teren Polski: 1882r.
• Wnika do siedlisk/zbiorowisk: antropogenicznych.
• zadomowiony
• kenofit (Kn)
• Pochodzenie: Europa zachodnia, Azja i Afryka.
• Czas przybycia na teren Polski: 1882r.
• Wnika do siedlisk/zbiorowisk: antropogenicznych.
wybrane okazy · selected collections ⇈
#5
leg. Barbara Sudnik-Wójcikowska
#12
leg. Roman Ryś
/Wzniesienia Żarskie k. Żar/
nomenklatura, etymologia ℹ️ ⇈
poznanie znaczenia i pochodzenia nazwy ułatwia jej zapamiętanie
Atriplex oblongifolia [🔉 a·tri·pleks ob·lon·gi·fo·li·a] • Atriplex oblongifolium [🔉 a·tri·pleks ob·lon·gi·fo·li·um] • (pl) łoboda długolistna · łoboda wąskolistna
oblongifolius, -a, -um
(lat., adj.)
— z podługowatymi (wydłużonymi) liśćmi; przymiotnik złożony oblong- (podługowato-) -i- -folius (-listny)
oblongus, -a, -um; oblongātus, -a, -um
(lat., adj.)
— tj. wydłużony (zdecydowanie dłuższy niż szerszy); w botanice precyzyjniej - patrz artykuł słownika: podługowaty;
· późnołacińska forma to longatus → oblongatus
· późnołacińska forma to longatus → oblongatus
-foliūs, -a, -um; -foliatūs, -a, -um
(lat., subst., n)
— przyrostek od folium, -i n. (liść);
częsty drugi człon w przymiotnikach złożonych -folius,-a,-um ("-listny");
częsty w epitetach gatunków np. angustifolius (wąskolistny), cordifolia (sercolistna), alternifolium (różnolistne), ilicifolius (o liściach jak dąb ostrolistny) lub unifolius (jednolistny)
ta strona być może używa ciasteczek (cookies), korzystając z niej akceptujesz ich użycie — więcej informacji