Arum orientale ssp. orientale (obrazki wschodnie typowe)

cechy charakterystyczne

cechy diagnostyczne w kluczu:

⇑ kl 9021 "kłącze pionowe, jajowate, wyraźnie skrócone, 2.5-5cm średnicy" w "Arum (obrazki)"

Bylina, 14-30cm wysokości, z kłączem pionowym, jajowatym, wyraźnie skróconym, 3-5cm długości i 1.5-2cm średnicy.

space

Szypuła kwiatostanu długości 3/4-5/4 długości ogonka liściowego. Pochwa 9-15cm długości, 1.5-3× dłuższa od kolby; otwarta górna część pochwy 1.5-2× dłuższa od zamkniętej, trąbkowatej dolnej części.

space

Kwitnienie w kwietniu i maju.

występowanie

rodzimy takson flory Polski ^[491]

Gatunek podlega ochronie częściowej (poz. 2.229 wg aktualnego rozporządzenia). Do ustawowej ochrony został włączony w 2001 roku. Do 2014r. znajdował się pod ochroną ścisłą. Na liście jako Arum alpinum.

wystepowanie - Arum orientale ssp. orientale (obrazki wschodnie typowe)

ekologiczne liczby wskaźnikowe Arum orientale ssp. orientale (obrazki wschodnie typowe)

Stanowiska w wilgotnych lasach na południu Polski, w Beskidzie Niskim, Pogórzu Przemyskim, Pogórzach% Strzyżowskim, Gorlickim, Ciężkowickim i na pobliskich terenach. Na Dolnym Śląsku też jest spotykany (np. w rez. "Muszkowicki Las Bukowy" k. Henrykowa).

Różne parametry ekologiczne, z objaśnieniem - opisowym rozwinięciem tekstowym, są podane tekstem po zalogowaniu.

Na aktualnej czerwonej liście (2016r.) takson nie jest ujęty. Na liście z 2006r. miał status — R – rzadki - potencjalnie zagrożony wymarciem

Parametry dotyczące m.in. elementu geograficznego są podane po zalogowaniu.

uwagi

Uwaga dla używających klucza Szafera et al. gdzie znajdziemy obrazki plamiste (Arum maculatum). Wg. obecnego stanu wiedzy w Polsce obrazki plamiste (Arum maculatum) nie występują na naturalnych stanowiskach, a jedynie w miejscach po dawnej uprawie przy zamkach, w parkach, itp. Jest kilkanaście stanowisk na Pomorzu, w żyznych lasach łęgowych i niskich grądach, w miejscach zacienionych, w dolinach cieków lub wilgotnych wąwozach.

space

We florze Czech ten takson jest pod mianem Arum cylindraceum Gasparr. [71.8].

wybrane okazy · selected collections ⇈

właściwości i zastosowanie

wymagania uprawowe Arum orientale ssp. orientale (obrazki wschodnie typowe)

⇈ 🌱

Bylina o bulwiastych kłączach występuje od Azji Środkowej po Europę Południowo-Wschodnią, u nas naturalne stanowiska w lasach bukowych Pogórza Karpackiego. Uprawiana bylina ogrodowa. Tworzy kępy, 20-30 cm wysokości. Ozdobna z liści. Kwitnie w kwietniu-maju. Większą ozdobą są w okresie letnim jaskrawoczerwone owocostany.

space

💠 rabata bylinowa • ogród naturalistyczny

byliny ogrodowe

wysokość: 20 – 30 cm

kwitnienie: od kwietnia do maja

wymagania i uprawa

⇈ 🌸

❄️ zimowanie: strefa mrozoodporności 6b

Wymagania (optimum rozwoju/konkurencyjności na naturalnych stanowiskach wg ekologicznych liczb wskaźnikowych): światło — cień lub półcień • woda — gleba wilgotna • próchnica — gleba mineralno-próchnicza, zasobna w humus • ciepło — miejsce umiarkowanie chłodne lub miejsce przeciętnie ciepłe • zwięzłość — gleba średnio zwięzła • żyzność — podłoże żyzne lub podłoże bardzo żyzne

Stanowsko cieniste lub częściowo ocienione. Gleba żyzna, próchniczna, przepuszczalna; stale wilgotna ale nie podmokła; odczyn obojętny. Dostatecznie mrozoodporna dla uprawy w większej części Polski.

space

⇈ 🌱 🌸

nomenklatura, etymologia ℹ️ ⇈

poznanie znaczenia i pochodzenia nazwy ułatwia jej zapamiętanie

Arum orientale M. Bieb. ssp. orientale [🔉 a·rum or·i·en·ta·le sub·spe·ci·es or·i·en·ta·le] • Arum alpinum Schott et Kotschy (tak w czekliście) [🔉 a·rum al·pī·num] · Arum maculatum hort. [🔉 a·rum ma·ku·lā·tum] · Arum cylindraceum Gasp. [🔉 a·rum *] • (pl) obrazki wschodnie typowe · obrazki alpejskie

maculātus; maculōsus, -a, -um (lat., adj.) — plamkowaty, plamisty (maculatus), poplamiony (maculosus) - z niedużymi powierzchniami lub plamkami, ±okrągłymi, odmiennej barwy niż podstawowa barwa organu; np. liście miodunki plamistej (Pulmonaria officinalis); od macula, -ae (f.) - plama, piętno i macula, -are - plamić

orientalis, -e (lat., adj.) — wschodni; oriens, -entis - wschód (słońca)

alpīnus, -a, -um; alpester, -is; alpicola; alpigenus (nazwa geograficzna, adj.) — alpejski (przymiotnik od łacińskiej nazwy pasma górskiego Alpes); zwykle epitet oznacza, że gatunek rośnie w górach Alpach; czasem oznacza, że w strefie alpejskiej innych gór; odmiany epitetu: alpestre (od formy włoskiej i francuskiej), alpicola (lat. przyrostek -cola "zamieszkujący"), alpigenus (lat. przyrostek -gene "rodem z")

literatura · references

specyfikacja literatury jest widoczna na szerszym ekranie 🛈