|
cechy charakterystyczne
cechy diagnostyczne w kluczu:
Bylina, 14-30cm wysokości, z kłączem pionowym, jajowatym, wyraźnie skróconym, 3-5cm długości i 1.5-2cm średnicy.
Szypuła kwiatostanu długości 3/4-5/4 długości ogonka liściowego. Pochwa 9-15cm długości, 1.5-3× dłuższa od kolby; otwarta górna część pochwy 1.5-2× dłuższa od zamkniętej, trąbkowatej dolnej części.
Kwitnienie w kwietniu i maju.
występowanie
rodzimy takson flory Polski [491]
Gatunek podlega ochronie częściowej
(poz. 2.229 wg aktualnego rozporządzenia).
Do ustawowej ochrony został włączony w 2001 roku. Do 2014r. znajdował się pod ochroną ścisłą. Na liście jako Arum alpinum.
Stanowiska w wilgotnych lasach na południu Polski, w Beskidzie Niskim, Pogórzu Przemyskim, Pogórzach% Strzyżowskim, Gorlickim, Ciężkowickim i na pobliskich terenach. Na Dolnym Śląsku też jest spotykany (np. w rez. "Muszkowicki Las Bukowy" k. Henrykowa).
Różne parametry ekologiczne, z objaśnieniem - opisowym rozwinięciem tekstowym, są podane tekstem po zalogowaniu.
Na aktualnej czerwonej liście (2016r.) takson nie jest ujęty. Na liście z 2006r. miał status — R – rzadki - potencjalnie zagrożony wymarciem
uwagi
Uwaga dla używających klucza Szafera et al. gdzie znajdziemy obrazki plamiste (Arum maculatum). Wg. obecnego stanu wiedzy w Polsce obrazki plamiste (Arum maculatum) nie występują na naturalnych stanowiskach, a jedynie w miejscach po dawnej uprawie przy zamkach, w parkach, itp. Jest kilkanaście stanowisk na Pomorzu, w żyznych lasach łęgowych i niskich grądach, w miejscach zacienionych, w dolinach cieków lub wilgotnych wąwozach.
We florze Czech ten takson jest pod mianem Arum cylindraceum Gasparr. [71.8].
wybrane okazy · selected collections ⇈
#8
leg. Marek Argent
/Wschowa, ogród naturalistyczny VescHort/
właściwości i zastosowanie
⇈
🌱
Bylina o bulwiastych kłączach występuje od Azji Środkowej po Europę Południowo-Wschodnią, u nas naturalne stanowiska w lasach bukowych Pogórza Karpackiego. Uprawiana bylina ogrodowa. Tworzy kępy, 20-30 cm wysokości. Ozdobna z liści. Kwitnie w kwietniu-maju. Większą ozdobą są w okresie letnim jaskrawoczerwone owocostany.
wymagania i uprawa
⇈
🌸
❄️ zimowanie: strefa mrozoodporności 6b
Wymagania (optimum rozwoju/konkurencyjności na naturalnych stanowiskach wg ekologicznych liczb wskaźnikowych): światło — cień lub półcień • woda — gleba wilgotna • próchnica — gleba mineralno-próchnicza, zasobna w humus • ciepło — miejsce umiarkowanie chłodne lub miejsce przeciętnie ciepłe • zwięzłość — gleba średnio zwięzła • żyzność — podłoże żyzne lub podłoże bardzo żyzne
Stanowsko cieniste lub częściowo ocienione. Gleba żyzna, próchniczna, przepuszczalna; stale wilgotna ale nie podmokła; odczyn obojętny. Dostatecznie mrozoodporna dla uprawy w większej części Polski.
⇈ 🌱 🌸
nomenklatura, etymologia ℹ️ ⇈
poznanie znaczenia i pochodzenia nazwy ułatwia jej zapamiętanie
Arum orientale ssp. orientale [🔉 a·rum or·i·en·ta·le sub·spe·ci·es or·i·en·ta·le] • Arum alpinum [🔉 a·rum al·pī·num] · Arum maculatum [🔉 a·rum ma·ku·lā·tum] · Arum cylindraceum [🔉 a·rum *] • (pl) obrazki wschodnie typowe · obrazki alpejskie
maculātus; maculōsus, -a, -um
(lat., adj.)
— plamkowaty, plamisty (maculatus), poplamiony (maculosus) - z niedużymi powierzchniami lub plamkami, ±okrągłymi, odmiennej barwy niż podstawowa barwa organu;
np. liście miodunki plamistej (Pulmonaria officinalis);
od macula, -ae (f.) - plama, piętno i macula, -are - plamić
orientalis, -e
(lat., adj.)
— wschodni; oriens, -entis - wschód (słońca)
alpīnus, -a, -um; alpester, -is; alpicola; alpigenus
(nazwa geograficzna, adj.)
— alpejski (przymiotnik od łacińskiej nazwy pasma górskiego Alpes);
zwykle epitet oznacza, że gatunek rośnie w górach Alpach;
czasem oznacza, że w strefie alpejskiej innych gór;
odmiany epitetu: alpestre (od formy włoskiej i francuskiej), alpicola (lat. przyrostek -cola "zamieszkujący"), alpigenus (lat. przyrostek -gene "rodem z")
ta strona być może używa ciasteczek (cookies), korzystając z niej akceptujesz ich użycie — więcej informacji