|
⇈
🌱
Gatunek z piętra subalpejskiego, nie na wapieniu, w Alpach i Apeninach, podobny do orlika pospolitego (Aquilegia vulgaris). U nas uprawiana bylina ozdobna, 30-60 cm wysokości.
Roślina na rabaty bylinowej i do ogrodów skalnych. Nadaje się na kwiat cięty. Po przekwitnięciu liście stopniowo zanikają. Wszystkie części rośliny są trujące.
wymagania i uprawa
⇈
🌸
🔆 miejsce: ☀ słoneczne
💧 woda: gleba przeciętnie wilgotna (świeża) • gleba dostatecznie wilgotna
☷ gleba: odczyn lekko kwaśny • preferuje lekko kwaśne
❄️ zimowanie: strefa mrozoodporności 4
Stanowisko w pełnym słońcu lub nieco ocienione. Gleba żyzna, przepuszczalna, dostatecznie wilgotna; odczyn mniej lub bardziej kwaśny do obojętnego. W pełni mrozoodporny.
Uprawiana odmiana
⇈ 🌱 🌸
odmiany uprawne (#2) ⇒ analiza dostępności roślin i nasion
| ▫ | bez odmiany |
| ○ | bez odmiany |
wybrane okazy · selected collections ⇈
#2
leg. Jacek Soboń
/OB Uniwersytetu Wrocławskiego/
nomenklatura, etymologia ℹ️ ⇈
poznanie znaczenia i pochodzenia nazwy ułatwia jej zapamiętanie
Aquilegia alpina [🔉 a·kwi·le·gi·a al·pī·na] • (pl) orlik alpejski
alpīnus, -a, -um; alpester, -is; alpicola; alpigenus
(nazwa geograficzna, adj.)
— alpejski (przymiotnik od łacińskiej nazwy pasma górskiego Alpes);
zwykle epitet oznacza, że gatunek rośnie w górach Alpach;
czasem oznacza, że w strefie alpejskiej innych gór;
odmiany epitetu: alpestre (od formy włoskiej i francuskiej), alpicola (lat. przyrostek -cola "zamieszkujący"), alpigenus (lat. przyrostek -gene "rodem z")
ta strona być może używa ciasteczek (cookies), korzystając z niej akceptujesz ich użycie — więcej informacji