Actinidia kolomikta (Maxim. et Rupr.) Maxim.

Niska liana o wijących się pędach. Pochodzi z Azji Wschodniej.

U nas uprawiane amatorsko jako pnącze owocowe. W Polsce 2-3 (4) metry wysokości. Kwitnie w maju/czerwcu, kwiaty mają cytrynowy zapach. Wiosną część liści na górnej powierzchni kredowobiała, różowiejąca. Silniej przebarwione krzewy nasłonecznione i męskie. Latem stopniowo wszystkie liście zielenieją. Można traktować jako pnącze ozdobne. Jesienne przebarwienie liści żółte przechodzące w brunatne.

Owoce jadalne, drobne, wydłużone, 2 cm długości; dojrzewają nierównomiernie, w lipcu/sierpniu-wrześniu.

Owoce zielone z zielonym miąższem, są bardzo smaczne, aromatyczne, słodkie, dojrzałe szybko opadają i nie dają się przechowywać; można je spożywać na surowo, suszyć, robić przetwory. Z uwagi na te cechy uprawa towarowa na większą skalę nie jest możliwa.

Gatunek dwupienny. W uprawie odmiany żeńskie i męskie jako zapylacze. Niska liana o wijących się pędach. Pochodzi z Azji Wschodniej.

Owoce jadalne, drobne, wydłużone, 2 cm długości; dojrzewają nierównomiernie, w lipcu/sierpniu-wrześniu.

Gatunek dwupienny. W uprawie odmiany żeńskie i męskie jako zapylacze.

Optymalne jest stanowisko częściowo ocienione, rośnie także w znacznym ocienieniu; osłonięte przed silnymi wiatrami. Gleba żyzna, wskazane nawożenie; przepuszczalna i stale dostatecznie wilgotna, ale nie podmokła, nie znosi suszy, wskazane ściółkowanie; odczyn lekko kwaśny. Wybitnie mrozoodporna i bez obawy może być uprawiana na terenie całego kraju; ale z uwagi na wczesne ruszanie wegetacji nowe pędy mogą być uszkadzana przez przymrozki co przeważnie ogranicza owocowanie w danym roku. Wymaga przywiązywania do podpór rozpinania na kratach itp. zabiegów, bo pędy słabo się wiją.

Rozmnaża się wegetatywnie (owocuje wtedy po 4-5 latach) lub z nasion (owocują po 7-9 latach). Dla obfitego owocowania konieczne jest krzyżowe zapylanie, sadzenie egzemplarzy męskich na kilka żeńskich. Krzewy można prowadzić z jednym przewodnikiem i poziomo prowadzonymi, co ok. 60 cm, przy drutach lub listwach pędami bocznymi. Przyrosty głównych, poziomych pędów bocznych skraca się o połowę w końcu lata (sierpień); odchodzące od nich pędy przycina się zimą (luty) na 3-4 oczka - na nich będą tworzyć się pędy owocujące. Nie należy ciąć wiosną z uwagi na silne wyciekanie soków („płacz”).

Pnącze atrakcyjne zapachowo dla kotów które mogą je niszczyć.Optymalne jest stanowisko częściowo ocienione, rośnie także w znacznym ocienieniu; osłonięte przed silnymi wiatrami. Gleba żyzna, wskazane nawożenie; przepuszczalna i stale dostatecznie wilgotna, ale nie podmokła, nie znosi suszy, wskazane ściółkowanie; odczyn lekko kwaśny. Wybitnie mrozoodporna i bez obawy może być uprawiana na terenie całego kraju; ale z uwagi na wczesne ruszanie wegetacji nowe pędy mogą być uszkadzana przez przymrozki co przeważnie ogranicza owocowanie w danym roku. Wymaga przywiązywania do podpór rozpinania na kratach itp. zabiegów, bo pędy słabo się wiją.

Pnącze atrakcyjne zapachowo dla kotów które mogą je niszczyć.