cechy charakterystyczne
Drzewo z wieloletnimi igłami.
Kora długo gładka, jasna, szarobiała, z pęcherzykami żywicy; stara poletkowato spękana.
Młode pędy długo szare, gęsto krótko owłosione.
Pączki jajowate, drobne, brązowe, nieożywicowane.
Szyszki wąskocylindryczne, 10-15(17)cm długości, młode zielone, dojrzałe brunatne. Łuski wspierające wystające, odgięte w dół.

Jedyny gatunek z rodzaju jodła (Abies) występujący naturalnie w południowej połowie Polski. Przez nasz kraj przebiega jego północna granica zasięgu warunkowana ograniczoną mrozoodpornością.
Gatunek charakterystyczny (Ch.) dla:
Gatunek wyróżniający (D.) dla:
Istotny diagnostycznie gatunek wspólny dla:
wybrane okazy · selected collections
Wymagania (parametry ogrodowe):
zimowanie: strefa mrozoodporności 5a
Wymagania (optimum rozwoju/konkurencyjności na naturalnych stanowiskach wg ekologicznych liczb wskaźnikowych): światło — cień • woda — gleba przeciętnie wilgotna lub gleba wilgotna • odczyn — gleba kwaśna lub gleba słabo kwaśna lub gleba o obojętnym pH • ciepło — miejsce umiarkowanie chłodne • zwięzłość — gleba ciężka, gliniasta • próchnica — gleba mineralno-próchnicza, zasobna w humus • żyzność — podłoże ubogie lub podłoże umiarkowanie żyzne lub podłoże żyzne
W ziołolecznictwie (nie ma w farmakopei) stosuje się Abietis resina, folium, turio, aetheroleum (żywica, liść, młode wierzchołki pędów, olejek eteryczny jodły).