cechy charakterystyczne
Bylina. Rośliny (13)20-35(50)cm wysokości. Pędy wzniesione, na kantach gęsto krótko owłosione. Łodygi, liście i przylistki gęsto lub rzadko, krótko odstająco owłosione.
Działki szpiczaste. Kwiaty duże, wraz z ostrogą 22-25mm długości, jasnoniebieskie z białawą nasadą. Ostroga zielonawożółte, krótka, do 3-4mm, niewiele dłuższa od przydatków kielicha.
występowanie
Obrzeża lasów łęgowych, luźne wilgotne zarośla, łąki. Na glebach wilgotnych, zalewanych, żyznych, zasobnych w wapń.
Na liście z 2006r. takson miał status — E – wymierający - krytycznie zagrożony
Podstawy przyznania kategorii zagrożenia:
B2. obszar zasiedlony (AOO) <500km2:
a) silnie pofragmentowany lub liczba stanowisk ≤5
b) obserwowane, szacowane lub spodziewane jest ciągłe zmniejszanie się wielkości:
– (ii) obszaru zasiedlonego
– (iii) powierzchni, zasięgu i/lub jakości siedliska
– (iv) liczby stanowisk lub subpopulacji.
wybrane okazy · selected collections ⇈
leg. Jacek Soboń
/Arboretum Wojsławice/
zamieszanie nomenklatoryczne
Ten takson ma konflikt nazw z innym taksonem.
Niektóre flory proponują rozwiązania konfliktu.
Flora Europa Orientalis [86.9] proponuje radykalnie Viola montana L. jako nazwę główną dla taksonu z tej strony; a dla Viola montana auct. p.p. non L. proponuje nazwę Viola nemoralis (ten takson jest na stronie fiołek nibypsi (Viola montana).
Flora Czech [71.2] mniej radykalnie zostawia nietkniętą nazwę V. elatior, a dla Viola montana auct. p.p. non L. proponuje Viola ruppii.